۲۸۶.امام على عليه السلام :مردم در دنيا دو گونه عمل مى كنند: يكى در دنيا براى دنيا كار مى كند ، به طورى كه دنيايش او را از آخرتش باز داشته است، براى بازماندگانش از فقر مى ترسد ، امّا به فقر خودش [در آخرت] نيست. از اين رو ، عمر خود را در راه منفعت ديگران صرف مى كند و ديگرى در دنيا براى بعد از دنيا كار مى كند و از دنيا آنچه براى او مقدّر است ، بدون زحمت و تلاش به او مى رسد . چنين كسى هر دو بهره را جمع كرده و هر دو سرا را به دست آورده است و نزد خداوند با آبرو شده ، به طورى كه هر حاجتى از خدا بخواهد ، به او بدهد.

۲۸۷.امام صادق عليه السلام :به زودى خداوند ، دنيا و آخرت را به ما و شيعيان ما خواهد داد.

۲۸۸.تهذيب الاحكام ـ به نقل از ابراهيم بن محمّد ـ امام صادق عليه السلام فرمود:«خداوند ، به هيچ بنده اى سى هزار نداده است كه با اين كار ، خير او را خواسته باشد».
و فرمود: «هيچ مردى هرگز از راه حلال ، ده هزار درهم جمع نكرده است. البته گاه خداوند ، آن را به عدّه اى مى دهد: هرگاه خوراكش داده و عمل روزى اش شود ، در اين صورت ، خداوند ، دنيا و آخرت را برايش جمع كرده است».

۲۸۹.امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
چه نيكوست دين ودنيا، هرگاه با هم جمع شوند/ خداوند به دنياى بدون دين بركت نمى دهد

۲۸۶.عنه عليه السلام :النّاسُ فِي الدُّنيا عامِلانِ : عامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنيا لِلدُّنيا ، قَد شَغَلَتهُ دُنياهُ عَن آخِرَتِهِ ، يَخشى عَلى من يَخلُفُهُ الفَقرَ ، ويَأمَنُهُ عَلى نَفسِهِ ، فَيُفني عُمُرَه في مَنفَعَةِ غَيرِهِ . وعامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنيا لِما بَعدَها ، فَجاءَهُ الَّذي لَهُ مِنَ الدُّنيا بِغَيرِ عَمَلٍ ، فَأَحرَزَ الحَظَّينِ مَعا ومَلَكَ الدّارَينِ جَميعا ، فَأَصبَح وَجيها عِندَ اللّهِ لا يَسأَلُ اللّهَ حاجَةً فَيَمنَعُهُ . ^۱

۲۸۷.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ اللّهَ سَيَجمَعُ لَنا ولِشيعَتِنَا الدُّنيا وَالآخِرَةَ . ^۲

۲۸۸.تهذيب الأحكام عن إبراهيم بن محمّد عن الإمام الصادق عليه السلام :ما أعطَى اللّهُ عَبدا ثَلاثينَ ألفا وهُوَ يُريدُ بِهِ خَيرا .
وقالَ : ما جَمَعَ رَجُلٌ قَطُّ عَشَرَةَ آلافِ دِرهَمٍ مِن حِلٍّ ، وقَد يَجمَعُها لاِءَقوامِ ؛ إذا اُعطِيَ القوتَ ورُزِقَ العَمَلَ فَقَد جَمَعَ اللّهُ لَهُ الدُّنيا وَالآخِرَةَ . ^۳

۲۸۹.الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
ما أحسَنَ الدّينَ وَالدُّنيا إذَا اجتَمَعا لا بارَكَ اللّهُ فِي الدُّنيا بِلا دينِ^۴