۳۵۶.امام على عليه السلام :اى پسر آدم! آنچه بيش از كفافت به دست آورى ، در واقع ، تو خزانه دار آن براى ديگران هستى.

۳۵۷.الخصال ـ به نقل از على بن حسين بن رباط، كه سند آن را به معصوم عليه السلام رسانده است ـ :مردى به امير مؤمنان از نيازمندى اش شكايت كرد . به او فرمود: «بدان كه آنچه از دنيا بيش از كفافَت به دست آورى ، در واقع ، تو خزانه دار آن براى ديگرانى».

۳۵۸.امام على عليه السلام :واى بر كسى كه [مالِ] دنيا را جمع كند و آن را براى كسى به ارث بگذارد كه از او سپاس گزارى نمى كند و [خود] بر كسى (خداوند) وارد شود كه عذر و بهانه اش را نمى پذيرد. دنيا ، سراى منافقان است و سراى تقواپيشگان نيست. پس بايد بهره ات از دنيا به اندازه اى باشد كه قوّت بدنت ، نگهدار جانت و توشه اى براى معادت باشد.

۳۵۶.الإمام عليّ عليه السلام :يَابنَ آدَمَ ، ما كَسَبتَ فَوقَ قوتِكَ فَأَنتَ فيهِ خازِنٌ لِغَيرِكَ . ^۱

۳۵۷.الخصال عن عليّ بن الحسين بن رِباط ، رفعه :شَكى رَجُلٌ إلى أميرِ المُؤمنِين عليه السلام الحاجَةَ ، فَقالَ لَهُ : اِعلَم أنَّ كُلَّ شَيءٍ تُصيبُهُ مِنَ الدُّنيا فَوقَ قوتِكَ أنتَ فيهِ خازِنٌ لِغَيرِكَ . ^۲

۳۵۸.الإمام عليّ عليه السلام :الوَيلُ لِمَن جَمَعَ الدُّنيا وأورَثَها مَن لا يَحمَدُهُ ، وقَدِمَ عَلى مَن لا يَعذِرُهُ ^۳ . الدُّنيا دارُ المُنافِقين ولَيسَت بِدارِ المُتَّقينَ ، فَليَكُن حَظُّكَ مِنَ الدُّنيا قِوامَ صُلبِكَ ، وإمساكَ نَفسِكَ ، وَالتَّزَوُّدَ لِمَعادِكَ . ^۴