۳۸۳.امام على عليه السلام ـ نيز در وصف دنيا ـ :بس فريبنده است . هر آنچه در دنياست ، فريب است . فناپذير است . هركه در آن است ، از ميان مى رود. در هيچ يك از توشه هاى آن، بجز تقوا، خيرى نيست.
۳۸۴.امام على عليه السلام :از دنيا برحذر باشيد كه دنيا ، بس بى وفا و فريبنده و حيله گر است ؛ هم مى دهد و هم دريغ مى ورزد، هم مى پوشاند و هم برهنه مى سازد. آسايش آن ، نمى پايد و رنجش ، به سر نمى آيد و [توفان [گرفتارى ها و بلايش ، آرام نمى گيرد.
۳۸۵.امام على عليه السلام :شادى دنيا ، فريب [و پوچ] است و كالايش نابودى و زيان.
۳۸۶.امام على عليه السلام :دنيا، اغوا مى كند.
۳۸۷.امام على عليه السلام :دنيا ، اندك است و حاصلش ناچيز و شادى اش دروغ و دِهِش هايش پوچ.
۳۸۸.امام على عليه السلام :بدانيد كه دنيا ، سرايى فريبكار و نيرنگباز است، هر روز شوهرى مى كند و هر شب ، خانواده اى را مى كُشد و هر ساعت ، انجمنى را از هم مى پاشانَد . چه بسيار مردمانى از ملّت هاى پيشين كه در پىِ دنيا كوشيدند و به آن گراييدند ؛ امّا دنيا به ورطه نابودى افكندشان و به سختى نابودشان كرد و به كلّى آنان را درهم شكست و به كام دوزخ سپردشان!
۳۸۹.امام على عليه السلام ـ در مناجات ـ :معبود من! چگونه شاد باشيم در سرايى كه در آن براى ما گورها حفر شده و دام هاى بى وفايى اش با دستان مرگ ، رشته شده و جرعه هاى شرنگش را به زور به ما نوشانده است و نفس ، ما را از پايان پذيرى زندگى اش آگاه ساخته است ؛ اگر نبود كه اين نفْس ها به خرّمى لذّت هايش
ميل كرده اند و فريفته زرق و برق هاى فراوان و فناپذير آن شده اند. معبود من! از ترفندهاى فريبكارانه دنيا به تو پناه مى بريم و براى گذشتن از پُل آن ، از تو يارى مى جوييم.
