۴۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دنيا، زندان مؤمن است . گور ، پناهگاه او و بهشت ، جايگاهش و دنيا ، بهشت كافر است و گور ، زندان او و آتش ، جايگاهش.

۴۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دنيا، زندان مؤمن است و گور ، پناهگاه او و بهشت ، سرانجامش است و دنيا ، بهشت كافر است و گور ، زندان او و آتش ، سرانجامش. دنيا ، زندان مؤمن است؛ چون زندانى ، ناگزير از صبر كردن است.

۴۱۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به ابو ذر ـ :اى ابو ذر! دنيا زندان مؤمن است و گور ، آرامشگاه او و بهشت ، سرانجامش . اى ابو ذر! دنيا ، بهشت كافر است و گور ، جايگاه عذاب او و آتش دوزخ ، سرانجامش.

۴۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به ابو ذر ـ :اى ابو ذر! دنيا ، زندان مؤمن و بهشتِ كافر است و هيچ مؤمنى در دنيا نيست ، مگر آن كه اندوهگين است، و چگونه مؤمن ، اندوهگين نباشد ، حالْ آن كه خداوند او را بيمِ در آمدن به دوزخ داده و نويدِ بيرون شدن از آن را به او نداده است؟! بى گمان ، او پيشامدها و مصيبت ها و امورى خواهد ديد كه او را به خشم مى آورد، و ستم ها خواهد چشيد ، بى آن كه انتقامش گرفته شود و [از اين ره گذر [پاداشى از خداى متعال مى جويد. پس او هماره اندوهگين است تا آن گاه كه از دنيا جدا شود و چون از دنيا رفت ، به آسايش و كرامت [الهى [مى رسد.

۴۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، جبرئيل عليه السلام را در زيباترين چهره اى كه بر من وارد مى شد ، نزد من فرستاد و او گفت: اى محمّد! سلام ، ^۱ به تو سلام مى رساند و مى گويد: «من به دنيا وحى كردم كه بر دوستانم تلخ و تيره و تنگ و سخت شو
تا مشتاق ديدار من شوند و بر دشمنانم آسان و فراخ و خوش شو تا كه ديدار مرا ناخوش بدارند؛ زيرا من ، دنيا را زندان دوستانم و بهشت دشمنانم قرار داده ام».

۴۱۵.عنه صلى الله عليه و آله :الدُّنيا سِجنُ المُؤمِنِ وَالقَبرُ حِصنُهُ وَالجَنَّةُ مَأواهُ ، وَالدُّنيا جَنَّةُ الكافِرِ وَالقَبرُ سِجنُهُ وَالنّارُ مَأواهُ . ^۱

۴۱۶.عنه صلى الله عليه و آله :الدُّنيا سِجنُ المُؤمِنِ وَالقَبرُ حِصنُهُ وإلَى الجَنَّةِ مَصيرُهُ ، وَالدُّنيا جَنَّةُ الكافِرِ وَالقَبرُ سِجنُهُ وإلَى النّارِ مَصيرُهُ . وإنَّما صارَتِ الدُّنيا لِلمُؤمِنِ سِجنا ؛ لاِءَنَّ المَسجونَ مُضطَرٌّ إلَى الصَّبرِ . ^۲

۴۱۷.عنه صلى الله عليه و آله ـ لاِءَبي ذَر ـ :يا أبا ذَر ، إنَّ الدُّنيا سِجنُ المُؤمِنِ وَالقَبرَ أمنُهُ وَالجَنَّةَ مَصيرُهُ . يا أبا ذَرٍّ ، إنَّ الدُّنيا جَنَّةُ الكافِرِ وَالقَبرَ عَذابُهُ وَالنّارَ مَصيرُهُ . ^۳

۴۱۸.عنه صلى الله عليه و آله ـ أيضا ـ :يا أباذَرٍّ ، الدُّنيا سِجنُ المُؤمِنِ وجَنَّةُ الكافِرِ ، وما أصبَحَ فيها مُؤمِنٌ إلاّ حَزينا ، فَكَيفَ لا يَحزَنُ المُؤمِنُ وقَد أوعَدَهُ اللّهُ جَلَّ ثَناؤُهُ أنَّهُ وارِدُ جَهَنَّمَ ولَم يَعِدهُ أنَّهُ صادِرٌ عَنها! ولَيَلقَيَنَّ أعراضا ومُصيباتٍ واُمورا تَغيظُهُ ، ولَيُظلَمَنَّ فلا يُنتَصَرُ ، يَبتَغي ثَوابا مِنَ اللّهِ تَعالى ، فَلا يَزالُ حَزينا حَتّى يُفارِقَها ، فَإِذا فارَقَها أفضى إلَى الرّاحَةِ وَالكَرامَةِ . ^۴

۴۱۹.عنه صلى الله عليه و آله :أنزَلَ اللّهُ إلَيَّ جِبريلَ عليه السلام بِأَحسَنِ ما كانَ يَأتيني صورَةً ، فَقالَ : إنَّ السَّلامَ
يُقرِئُكَ السَّلامَ يا مُحَمَّد ، ويَقولُ : إنّي أوحَيتُ إلَى الدُّنيا أن تَمَرَّري وتَكَدَّري وتَضَيَّقي وتَشَدَّدي عَلى أولِيائي حَتّى يُحِبّوا لِقائي ، وتَسَهَّلي وتَوَسَّعي وتَطَيَّبي لاِءَعدائي حَتّى يَكرَهوا لِقائي ؛ فَإِنّي جَعَلتُها سِجنا لاِءَولِيائي وجَنَّةً لاِءَعدائي . ^۵