۴۳۰.امام صادق عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
ديدم كه چه سان نسل ها نابود شدند/ از ميان رفتند و آن گاه ، گفته شد: فسانه گشتند .
اين دنياست كه چون مار ، زهر مى ريزد/ هرچند پوستى نرم دارد .
چه بسيار كارها كه در آنها سخت گرفتم/ امّا بعد كه آسانشان گرفتم ، بر من آسان شدند .

ج ـ مَثَل لاشه

۴۳۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند به داوود عليه السلام وحى فرمود كه: «حكايت دنيا ، حكايت لاشه اى است كه شمارى سگ بر آن گِرد آمده اند و اين سو و آن سو مى كشانند. آيا دوست دارى كه تو سگى چون آنان باشى و با آنها كشاكش كنى؟!

۴۳۲.تنبيه الخواطر:روايت شده است كه پيامبرخدا ، كنار زباله دانى ايستاد و فرمود: «بياييد دنيا را ببينيد»! و چند لته پاره استخوان پوسيده را از زباله دانى برداشت و فرمود: «اين، دنياست!» .

۴۳۳.امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
هر كه مى خواهد دنيا را بچشد، من آن را مزه كرده ام/ شيرينى و شرنگ آن به ما رسيده است .
من ، آن را جز فريب و پوچ نيافتم/همچون سرابى كه در بيابان مى درخشد .
دنيا ، لاشه گَنديده اى بيش نيست/ كه سگ ها بر سرِ آن ، كشمكش مى كنند .
اگر از دنيا دورى كنى، با اهل آن آسوده به سر مى برى/ و اگر آن را بكشى،سگ ها بر سرِ آن با تو كشمكش مى كنند.

۴۳۰.الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
قَد رَأَيتُ القُرونَ كَيف تَفانَت دَرَسَت ثُمَّ قيلَ كانَ وكانَت
هِيَ دُنيا كَحَيَّةٍ تَنفُثُ السَّمَّ وإن كانَتِ المَجَسَّةُ^۱لانَت
كَم اُمورٍ لَقَد تَشَدَّدتُ فيها
ثُمَّ هَوَّنتُها عَلَيَّ فَهانَت^۲
ج ـ مَثَلُ الجيفَةِ

۴۳۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :أوحَى اللّهُ إلى داوودَ عليه السلام : مَثَلُ الدُّنيا كَمَثَلِ جيفَةٍ اِجتَمَعَت عَلَيها كِلابٌ يَجُرّونَها ، أفَتُحِبُّ أن تَكونَ كَلبا مِثلَهُم فَتَجُرَّ مَعَهُم؟! ^۳

۴۳۲.تنبيه الخواطر :رُوِيَ أنَّ رَسولَ اللّه صلى الله عليه و آله وَقَفَ عَلى مَزبَلَةٍ فَقالَ : هَلُمّوا إلَى الدُّنيا ، وأخَذَ خِرَقا قَد بَلِيَت ^۴ عَلى تِلكَ المَزبَلَةِ وعِظاما قَد نَخِرَت ^۵ ، فَقالَ : هذِهِ الدُّنيا . ^۶

۴۳۳.الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
ومَن يَذُقِ الدُّنيا فَإِنّيطَعِمتُها وسيقَ إلَينا عَذبُها وعَذابُها
فَلَم أرَها إلاّ غُرورا وباطِلاًكَما لاحَ في أرضِ الفَلاةِ^۷سَرابُها^۸
وما هِيَ إلاّ جيفَةٌ مُستَحيلَةٌ عَلَيها كِلابٌ هَمُّهُنّ اجتِذابُها
فَإِنْ تَجتَنِبها كُنتَ سِلما لاِءَهلِها وإن تَجتَذِبها نازَعَتكَ كِلابُها^۹