345
دنيا و آخرت از نگاه قرآن و حديث ج1

2 / 13

بى ارزش تر از مازوى تلخ

۵۱۲.امام على عليه السلام ـ در نامه اش به عثمان بن حنيف ، كارگزار ايشان در بصره ـ :هان! هر پيروى را پيشوايى است كه به او اقتدا مى كند و از نور دانشش روشنايى مى گيرد. هان! پيشواى شما از دنياى خود به دو جامه كهنه، و از خوراكش به دو قرص نان ، بسنده كرده است. البتّه شما توانايى اين كار را نداريد ؛ امّا با [در پيش گرفتن [پارسايى و سختكوشى [در كار و عبادت ] و پاك دامنى و راستى ، مرا يارى رسانيد.
به خدا سوگند كه از دنياى شما زر و سيمى نيندوختم، و از غنايم آن ، مالى فراوان پس انداز ننمودم، و بر دو جامه كهنه ام جامه اى نيفزودم، و از زمين آن ، يك وجب به دست نياوردم، و از خوراك آن جز به اندازه خوراك ماده الاغى ريش پشت برنگرفتم. دنيا در چشم من ، ناقابل تر و بى ارزش تر از يك دانه مازوى ۱ تلخ است.

1.برجستگى كروى شكلى به قطر دوازده تا سى سانتى متر كه تحت تأثير گزش حشره سينيپس گالاتنكتوريا (cynips gallaetinctoriae) بر روى جوانه هاى درخت بلوط مازو ، ايجاد مى شود. حشره مذكور براى تخم گذارى ، پوست درخت بلوط را سوراخ مى كند كه بر اثر آن ، مقدار زيادى از شيره درخت بيرون مى زند كه مازوسيوم ناميده مى شود. از مازو ، در صنعت ، براى تهيّه مركّب سياه و رنگ پارچه ها و در پزشكى به عنوان قابض استفاده مى شود (ر . ك : فرهنگ معين : «مازو»).


دنيا و آخرت از نگاه قرآن و حديث ج1
344

2 / 13

أهوَنُ مِن عَفصَةٍ مَقِرَةٍ

۵۱۲.الإمام عليّ عليه السلام ـ في كِتابِهِ إلى عامِلِهِ عَلَى البَصرَة عُثمانَ بنِ حُنَيف ـ :ألا وإنَّ لِكُلِّ مَأمومٍ إماما يَقتَدي بِهِ ، ويَستَضيءُ بِنورِ عِلمِهِ ، ألا وإنَّ إمامَكُم قَدِ اكتَفى مِن دُنياهُ بِطِمرَيهِ ۱ ، ومِن طُعمِهِ ۲ بِقُرصَيهِ ، ألا وإنَّكُم لا تَقدِرونَ عَلى ذلِكَ ، ولكِن أعينوني بِوَرَعٍ وَاجتِهادٍ ، وعِفَّةٍ وسَدادٍ . فَوَاللّهِ ما كَنَزتُ مِن دُنياكم تِبرا ۳ ، ولاَ ادَّخَرتُ مِن غَنائِمِها وَفرا ۴ ، ولا أعدَدتُ لِبالي ثَوبي طِمرا ، ولا حُزتُ مِن أرضِها شِبرا ، ولا أخَذتُ مِنهُ إلاّ كَقوتِ أتانٍ دَبِرَةٍ ۵ ، ولَهِيَ في عَيني أوهى وأهوَنُ مِن عَفصَةٍ ۶ مَقِرَةٍ ۷ . ۸

1.الطِّمر : الثوب الخلق (المصباح المنير : ص ۳۷۸ «طمرت») .

2.الطُّعم : الطعام (المصباح المنير : ص ۳۷۳ «طعمته») .

3.التِّبر : هو الذهب والفضّة قبل أن يضربا دنانير ودراهم ، ومنهم من يجعله في الذهب أصلاً (النهاية : ج ۱ ص ۱۷۹ «تبر») .

4.الوَفْر : المال الكثير (الصحاح : ج ۲ ص ۸۴۷ «وفر») .

5.الأتان : الحمارة الاُنثى خاصّة (النهاية : ج۱ ص۲۱ «أتن») . وأتانٌ دبِرة : هي التي عُقِر ظَهرُها فَقلَّ أكلُها (شرح نهج البلاغة : ج۱۶ ص۲۰۷) .

6.العَفْص : حمل شجرة البَلّوط ؛ تحمل سنةً بَلّوطا وسنةً عَفْصا (لسان العرب : ج ۷ ص ۵۵ «عفص») .

7.مَقِرَ الشيء : صارَ مُرّا ، فهو شيءٌ مَقِرٌ . والمَقِرُ ـ أيضا ـ الصَّبِر (الصحاح : ج ۲ ص ۸۱۹ «مقر») .

8.نهج البلاغة : الكتاب ۴۵ .

  • نام منبع :
    دنيا و آخرت از نگاه قرآن و حديث ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    موسوي، سيد رسول؛ شيخي، حميد رضا
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 82858
صفحه از 476
پرینت  ارسال به