۶۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه دنيايش را دوست بدارد ، به آخرت خود زيان مى رساند، و هر كه آخرتش را دوست بدارد ، به دنياى خويش زيان مى زند . پس، شما آنچه را ماندگار است ، بر آنچه فناپذير است ، ترجيح دهيد.
۶۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه دنيا را دوست بدارد ، هراس آخرت از دلش مى رود . خداوند به هيچ بنده اى علمى نداد و آن علم بر دنيادوستى او نيفزود ، مگر آن كه از خداوند متعال دورتر شد، و خشم خداوند متعال بر او فزونى گرفت.
۶۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه دنيايش را دوست بدارد و بدان شادمان گردد ، ترس آخرت از دلش مى رود.
۶۱۱.عيسى عليه السلام ـ در اندرزهايش ـ :به حق به شما مى گويم: هر كه زراعتش را از علف هاى هرز پاك نكند ، علف هايش بسيار مى گردد ، چندان كه همه زراعت را فرا مى گيرد و تباهش مى كند. همچنين كسى كه دنيادوستى را از دلش بيرون نكند ، همه دلش را فرا مى گيرد تا جايى كه ديگر مزه آخرت دوستى را نچشد.
۶۱۲.عيسى عليه السلام :دوستى دنيا و آخرت ، در دل هيچ مؤمنى نمى گنجند ، چنان كه آب و آتش در يك ظرف نمى گنجند.
۶۱۳.امام على عليه السلام :جوينده دنيا، آخرت را از دست مى دهد و مرگ ، او را در مى رسد و ناگهان او را فرو مى گيرد، و از دنيا جز به آنچه قسمت اوست ، نمى رسد.
