مى دهند... گويند اين ميوه هاست كه ما را در دنيا دادند. ¹ ب . مى رود از زير آن جوى ها. هر گه كه روزى دهند ايشان را از آن جا روزى مى دهند... گويند... اين آن است كه ما را روزى دادند پيش از اين. وَ هُمْ فِيهَا خَــلِدُونَ. ² الف . ايشان در بهشت مخلّدِ مؤبّد باشند. ³ ب . و ايشان در آن جا هميشه باشند. فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِم. ⁴ الف . اما مؤمنان دانند كه اين حق است و صدق است و از نزديك خداست. ⁵ ب . دانند كه آن درست است از خداى ايشان را. يُضِلُّ بِهِى كَثِيرًا وَ يَهْدِى بِهِى كَثِيرًا. ⁶ الف . تا اضلال كند به آن بسيارى كس را و هدايت كند به آن بسيارى را. ب . گمراه كند به آن بسيارى كس را و راه نمايد به آن بسيارى را. وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَىْ ءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَ لِ وَ الْأَنفُسِ. ⁷ الف . و ما امتحان كنيم و بيازماييم شما را به چيزى... از ترس و گرسنگى و نقصان مال و تنها. ⁸ ب . و بيازماييم شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاستنى از مال ها و جان ها. الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ. ⁹ الف . حق از خداى تو پيدا شد و پديد آمد، نگر تا در او شك نكنى. ¹⁰ ب . حق از خداى تست. مباش از جمله شك كنندگان.

يافته بودند و مؤمنان كه از طريق آثار دينى و خاصه قرآن كريم با آنها خو گرفته بودند، ترجيح مى دادند همان ها را به جاى كلمات كهن فارسى به كار برند. بديهى است كه اين امر را هميشه نبايد به فضل فروشى و فارسى ندانى و احيانا تنبلى مردم آن روزگار تعليل كرد؛ به گمان ما، گاه ملاحظه مى كردند كه لفظ فارسى هميشه قادر نيست دايره معنايى كلمه عربى را بپوشاند؛ مثلاً كلمه پنج هجايى «ناگرويده» هم از كلمه دو هجايى «كافر» سنگين تر است و هم اين كه بار معنايى و قرآنى آن را به زحمت مى تواند به دوش كشد. ¹ اعْبدوا ربَّكُم. ² الف . خداى را پرستيد. ³ ب . بپرستى خدايتان. فَأَخْرَجَ بِهِى مِنَ الثَّمَرَ تِ رِزْقًا لَّكُمْ. ⁴ الف . به ياران از درختان و زمين براى شما ميوه ها بيرون آرد. ⁵ ب . بيرون آورد به او از ميوه ها، روزى براى شما. ولا تجعلو للّهِ اَندادا و انتم تَعلمون. ⁶ الف . با خداى تعالى شريك مگوييد [و] شما مى دانى. ب . مكنى خداى را مانندگان و شما مى دانى. تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَـرُ كُلَّمَا رُزِقُواْ مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا قَالُواْ هَـذَا الَّذِى رُزِقْنَا مِن قَبْلُ. ⁷ الف . در زير درختانش جوى ها مى رود. هر گه كه ايشان را از آن جا روزى