وفات ابو الفتوح رازى

مرحوم محدّث ارموى در تعليقات كتاب نقض پس از نقل اصل و ترجمه آراى تنى چند از متقدّمان نزديك به عصر ابوالفتوح و پس از آن ، درباره صاحب روض الجنان و تجليل از مقاله علاّمه قزوينى ، از قول شيخ محمّد على سهورى در عُدّة الخلف فى عدّة السلف ـ كتابى منظوم در تراجم احوال ائمه هدى عليهم السلام و علماى بزرگ شيعه اماميه ـ ، ضمن ذكر علماى قرن ششم در مورد ابوالفتوح شعرى نقل كرده كه ذكر آن در اين صفحات براى كمال اين ديباچه ضرورى مى نمايد:

وَ تَرجُمانُ الذّكرِ ذُوالاِعْزازِ اُسُّ الهُديه اَبُوالفُتوحِ الرّازى
بَحرُ الفَضائِلِ اسْتِنادُ الْكُمّلِكَنزُ المَعارِفْ الْحسينُ بنُ على
فَخْرُ المُشَكِّكينَ شيخُ الْقالَهلِلأَخْذِ مِنِ افْضالِهِ اَفْضى لَه
قَدْ سَرَقَ الْحَقّ لَهُ بِغيرِ حَقنَعَمْ ، وَ مِنْ قَبلُ اَخٌ لَهُ سَرَقْ
نكته مهم ترى كه مرحوم محدّث در تحقيق خود بدان متوجه شده ، موضوعى است كه بر روى تاريكى هاى مربوط به سال درگذشت ابوالفتوح پرتوهايى سزاوار توجّه مى افكند . اين مطلب ابتدا در مقدمه تفسير گازر ، جلاء الاذهان و جلاء الاحزان ابوالمحاسن الحسين بن الحسن الجرجانى آمده و بعد عينا در جلد نخست تعليقات نقض نقل شده است .
حاصل مطلب از اين قرار است كه ، ميرزا محمّد صادق بن محمّد صالح