193
ابوالفتوح رازي

نَجْم نَجم مى آورد به حسب حاجت و مصلحت در بيست و سه سال. ۱

رمضان و اهميت آن

«يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» ؛ اى آنان كه بگرويده ايد نبشتند بر شما روزه چنان كه نبشتند بر آنان كه از پيش شما بودند تا همانا كه شما پرهيزگار شويد.
و كُتِبَ را معنى آن است كه اين جا كه:.«فُرِضَ» به تفسير مفسران. و صيام، مصدر صامَ باشد، چنان كه قيام مصدر قام. و صَوْم همين معنى دارد و او در لغت امساك بود.
و در شرع عبارت بود از امساكى مخصوص بر وجهى مخصوص و از اسماى مخصوصه باشد...
حق تعالى از غايت كَرَم و نهايت نعم چون تو را تكليف خواست كردن كه در آن مشقتى بود، چون عذر خواست و چند لطف كرد : اول تو را به نداى شرف و مدحت ندا كرد : «يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ...» حق تعالى تو را به نام خود برخواند، اميد است كه علامت آزاديت باشد از دوزخ.
عذر ديگر اين است كه «كُتِبَ» گفت : به لفظ مجهول، اگر چه او نوشت، حواله به خود نكرد براى آن كه در او رنج است، رحمت كه در او راحت است حواله به خود كرد، گفت : «كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» . او آنچه رنج توست از طاعت به خود حواله نكرد، شرم ندارى كه آنچه نفس تو است از معصيت بدو حواله كنى.
دگر عذر : «كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ» ، تا بدانى كه اين كار تو را افتاد پيش از تو ديگران را افتاد.

1.همان، ج ۳، ص ۲۳ و ۲۸ و ۳۰.


ابوالفتوح رازي
192

مدتى، اكنون باز ستد. از حق ما آن است كه رضا و تسليم كار بنديم. مرد گفت : نيكو مى گويى، اِنّا للّهِ وَاِنّا اِلَيْهِ راجِعونَ وَالحمدُللّه .
بامداد چون پيش رسول رفت، رسول صلى الله عليه و آله او را گفت : بارَكَ اللّهُ لَكُما فِى لَيْلَتِكُما؛ خداى شب دوشين مبارك گرداند بر شما، خداى تعالى او را پسرى ديگر بداد و عقبش از او بماند.

رمضان چيست

[درباره رمضان خلاف كردند. بهرى گفتند : ]رمضان] نامى از نام هاى خداست، از اين جا مطلق نگويند رمضان تا شهر [= ماه] با او ضمّ نكنند، پس معنى «شَهْرُ رَمَضَانَ» شهر اللّه باشد.
[برخى] گفتند براى آن اين ماه را رمضان خواندند كه شتر بچه در او به گرما بريان شدى. و بهرى دگر گفتند : براى آن كه در اين ماه سنگ ها از گرما تافته شدى، «رَمْضاء» سنگ هاى تافته باشد.
و گفته اند : براى آتش «رمضان» خوانند كه در او گناهان بسوزد، لاَِنّ الذّنوبَ تُرْمَضُ فِيه، اى تُحْرَقُ.
اَنَس مالك روايت كند كه رسول صلى الله عليه و آله گفت : چون شب اول ماه رمضان باشد، خداى تعالى، رضوان را گويد : درهاى بهشت را بگشاى و بهشت را بياراى براى روزه داران امت محمد، و مالك را گويد : درهاى دوزخ را ببندد تا به آخر اين ماه، و جبريل را گويد : به زمين رو، و مَردَه شياطين را بند كن تا روزه امت محمد را ايشان تباه نكنند.
«شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِى أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ» . گفت : خداى قرآن در ماه رمضان در شب قدر از لَوُح المحفوظ به آسمان دنيا فرستاد به بيت العِزّه آن گه جبريل عليه السلام از آن جا

  • نام منبع :
    ابوالفتوح رازي
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 161749
صفحه از 256
پرینت  ارسال به