يكى از شاگردان شيخ على كركى، در رساله اى كه به منظور اسامى مشايخ شيعه تأليف كرده بود، مى نويسد : «شيخ فقيه ابوالفتوح رازى يكى از پيشوايان به نام و از مشايخ شيعه است» .
مؤلف گويد : ابوالفتوح و فرزندش، شيخ تاج الدين محمّد، و پدرش على و جدش محمّد، و جدّ اعلايش ابوبكر احمد و عموى اعلايش شيخ عبد الرحمن ابن شيخ ابوبكر احمد همگى از مشاهير دانشوران بوده اند و از سلسله دانشوران به نام شيعه اند، و هر يك تأليفات پسنديده و تصنيفات ارزنده اى دارند ... ابوالفتوح تمايلى به تصوف داشت؛ به طورى كه از تفسير پارسى اش و شرح شهاب به دست مى آيد، گفتارى از ارباب تصوف در آنها ايراد كرده است .
ابوالفتوح از مراتب علما كمال بهره ورى را داشت و از فضيلت بسيار برخوردار بود . و از علما و مشايخ حديث، رواياتى بسيار نقل مى كرد و از همگى فضيلت ها با اطلاع بود. ۱
ابوالفتوح در برخى از علوم متداول زمان خود استاد بود و تفسير او بيانگر متجردى در نحو، قرائات، حديث، فقه، اصول فقه و تاريخ است . منتجب الدين رازى، با تعبير «الامام السعيد ترجمان كلام اللّه تعالى» ياد كرده است ۲ و گفته كه او عالم، واعظ و مفسرى ديّن بوده است. ۳
در كتاب جنّة النّعيم في احوال عبد العظيم از حاجى ملا باقر واعظ طهرانى ابن ملا محمّد اسمعيل كجورى ، پس از ذكر ترجمه احوال شيخ ابو الفتوح ـ كه تماما منقول از كتاب حديقة الشيعة و مجالس المؤمنين است ـ درباره مدفن شيخ چنين نقل
