نويسنده كتاب احاديث خيالى ، پيشاپيش نتيجه گرفته بوده كه مراد از ابو جعفر همان طبرى است، در حالى كه اگر ذهن ايشان از اين نتيجه خيالى خالى مى بود و در ميان جوامع تفسيرى و روايى كنكاشى مى نمود ، ملاحظه مى كرد كه از ابو جعفر امام باقر عليه السلامروايت شده است كه ناس را تفسير به آل محمد نموده است:
عن ابى جعفر عليه السلام فى قول اللّه تعالى: ام يحسدون الناس... الآية فنحن الناس المحسودون على ما اتانا اللّه الامامة دون خلق اللّه . ^۱
قرينه ديگر آن است كه در ادامه همين آيه مورد بحث: ام يحسدون الناس على ما اتاهم اللّه من فضله، طبرى مى نويسد:
اهل تأويل اختلاف درباره «الفضل» كرده اند: 1) بعضى گويند مراد از فضل «نبوت» است 2) بعضى ديگر گويند مراد مباح بودن ازدواج براى پيامبر به هر تعدادى كه مايل باشد است.
سپس طبرى مى نويسد:
بهترين تأويل همان قول قتادة و ابن جريج است كه گفته مراد «نبوت» است. زيرا نبوت بود كه به اعراب شرافت بخشيد.
شيخ طوسى مى نويسد:
درباره معناى فضل دو قول نقل است، احدهما: قال الحسن وقتادة وابن جريج: النبوة وهو قول ابى جعفر عليه السلام قال وفى آله الامامة. الثانى: قال ابن عباس والضحاك والسدّى: ما اباحه اللّه للنبى صلى الله عليه و آله من نكاح تسعة.
در اينجا مختار طبرى «نبوت» است و افزون بر آن چيزى نگفت ولى قول ابوجعفر آن است كه مراد نبوت است و در آل او امامت قرار داده شده است.
در اينجا هم از ابى جعفر عليه السلامدر كتاب الكافى ، ج 1 ، ص 205 ، ح 1 در همين معنا روايتى نقل شده است. عن ابى جعفر فى تفسير: ام يحسدون الناس... الآية، نحن الناس المحسودون على ما اتانا اللّه من الامامة دون خلق اللّه اجمعين.
چنان كه ملاحظه مى شود هم در البصائر و هم در الكافى از ابوجعفر عليه السلام ، در هر دو مقام، مطابق آنچه كه شيخ طوسى در التبيان از ابوجعفر نقل كرده است، همين معنا نقل شده است و در هر دو مقام ـ كه در تفسير يك آيه است ـ قول ابوجعفر با مختار طبرى تفاوت دارد، ولى مؤلف اصرار دارد كه بگويد مراد از ابوجعفر همان طبرى است؟!
مورد پانزدهم: سوره نساء آيه 71: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ... ».