ميرداماد در رساله أربعة أيّام، اعمالى را كه در تعظيم و تكريم «ايام اربعه» در روايات آمده است، جمع آورى كرده است. وى در فصل اول، در بيان ايام اربعه مى نويسد:
ببايد دانستن كه در هر سال، چهار روز عظيم القدر جليل المنزله است كه نزد اللّه تعالى، اعزّ و اكرم ايّام سال، آن چهار روز است و آن روزها را در اصطلاح شرع شريف، ايّام اربعه مى گويند….
يكى از ايام اربعه، يوم دحو الأرض ^۱ است و آن روز بيست و پنجم ماه ذى القعدة الحرام است.
دوم، يوم الغدير است و آن هشتدهم ماه ذى الحجة الحرام است….
سوم، يوم المولود است كه روز ولادت كريم شريف خاتم الانبياء و سيّد المرسلين ـ صلوات اللّه عليه و آله الفائزين ـ بوده و آن روز هفدهم ماه ربيع الاول است.
چهارم، يوم المبعث است كه اول بعثت خاتم الانبياء… در اين روز بوده است و به جنّ و انس از براى اكمال دين و اتمام شريعت مبعوث شده است و آن روز بيست و هفتم ماه رجب المرجب است.
اين چهار روز در فضل و منزلت، پنجم ندارد.
ميرداماد، در فصل دوم،به ليالى اربعه اشاره مى كند:
و نيز ببايد دانست كه در هر سال، چهار شب هست كه من حيث القدر و الشرف، پنجم ندارد و در اصطلاح شريعت مقدسه، آن شب ها را ليالى اربعه مى نامند….
اول آن شب ها، شب اول ماه رجب است؛