۳۱۷.امام على عليه السلام :آن هنگام كه در تاريكى گمراهى و نادانى بوديد به وسيله ما هدايت شديد و به راه راست قدم نهاديد و بر كوهان بلندى سوار شديد و به واسطه ما از تيرگى شب داخل روشنايى صبح گرديديد. كر باد گوشى كه از فرياد راهنما پند نگرفته است و چگونه گوشى كه از صداى رسا سنگين و كر گشته، صداى آهسته را مى شنود و دلى كه از خوف و ترس خدا مضطرب و نگران است مطمئن باشد.
۳۱۸.امام على عليه السلام :آگاه باشيد كه ما اهل بيت، درهاى حكمت و پرتو تاريكيها و نور امّتهاييم.
۳۱۹.امام على عليه السلام :ما نور آسمانها و زمين و كشتيهاى نجات هستيم و نهفته هاى دانش در ميان ماست و سرنوشت امور در دست ماست و با مهدى ماست كه حجّتها تمام مى شود و اوست خاتم امامان و رهايى بخش امّت و پايانه روشنى و سرّ سَر به مُهر، پس گواراى كسى كه به حلقه ما چنگ در زند و بر محبّت ما برانگيخته شود.
۳۲۰.امام على عليه السلام :اى مردم! ماييم درهاى حكمت و كليدهاى رحمت و سروران امّت و معتمدان قرآن و سخن پايانى و سرنوشت ساز. خداوند به سبب ما پاداش مى دهد و كيفر مى كند.
۳۲۱.ابو حمزه ثمالى:اميرالمؤمنين عليه السلام خطبه خواند و خدا را ستود و ستايش كرد و سپس فرمود: همانا خداوند محمّد صلى الله عليه و آله را براى رسالت برانگيخت و او را با وحى آگاه ساخت و سنگرهاى دانش و دروازه هاى حكمت و پرتو امور را در ميان مردم و ما اهل بيت قرار داد. هر كه از شما ما را دوست بدارد ايمانش بدو سود رساند و عملش پذيرفته افتد و هر كه از شما ما را دوست نداشته باشد ايمانش سودش نرساند و عملش پذيرفته نيفتد.
۳۲۲.فاطمه زهرا عليهاالسلامـ در كلامى كه در آن ابوبكر و گروهى از مهاجران و انصار را مخاطب قرار مى دهدـ : خداوند ايمان را بر شما واجب كرده تا از شرك پاك شويد... و فرمانبرى از ما را واجب كرده تا نظام يابيد و پيشوايى ما را واجب كرده تا از پراكندگى امان يابيد... ما پيوسته به شما فرمان مى داده ايم و شما فرمان مى برديد تا اين كه آسياى اسلام با ما به گردش در آمد و باران بركات بر مردم فرو باريد و نعره شرك فرو نشست و آتش جنگ خاموشى گرفت و دعوت هرج و مرج به آرامى گراييد و سامانه دين نظم يافت.
