۳۳۵.امام صادق عليه السلام :ما شجره نبوّت و كان رسالت و جايگاه آمد و شد فرشتگان و عهد و پيمان الهى هستيم. ماييم سپرده هاى خدا و حجّت او.

۳۳۶.امام صادق عليه السلام :ما حجّت خداييم در ميان بندگان و گواهان او در ميان خلايق و معتمدان او در وحى مقام كبريايى و گنجوران او در دانشش و چهره او كه بدان روى مى آورند و چشم او در ميان مردم و زبان گوياى او و دل ديده ور او و درى كه بدان هدايت مى كند. ماييم آگاهان از امر او و دعوتگران به راهش. خدا با ما شناخته و با ما پرستيده مى شود. ما رهنمايان به سوى خداييم و اگر ما نمى بوديم خداوند پرستش نمى شد.

۳۳۷.امام صادق عليه السلام :ما ريشه هر گونه خيرى هستيم و هر نيكى از شاخ و بر ماست. از اين نيكيهاست: يكتاپرستى، نماز، روزه، فرو خوردن خشم، گذشت از بدى كننده، رحم بر كم توشه، پرداختن به كار همسايه، اقرار به فضيلتِ فضيلت مندان. و دشمن ما ريشه هر گونه بدى است و هر زشتى و پليدكارى از شاخ و بر ايشان است كه از جمله آنهاست: دروغ، تنگ چشمى، سخن چينى، گسستن پيوند، رباخوارى، خوردن نارواى مال يتيم، در گذشتن از حدودى كه خداوند بدان دستور داده است، ارتكاب پنهان و پيداى پليدكارى، زنا، دزدى و هر كار زشتى كه با اينها همسو باشد. پس دروغ گفته هر كه گمان برده با ماست و به شاخه هاى ديگران چنگ افكنده است.

۳۳۸.امام صادق عليه السلام :ما كليد قرآن هستيم. علما در پرتو ما سخن مى گويند و اگر اين نمى بود هر آينه لال مى شدند.

۳۳۹.امام رضا عليه السلام :ما حجّتهاى خداييم در ميان خلايق و جانشينان او در ميان بندگانش و معتمدان او در اسرارش. ما كلمه تقوا هستيم و دستاويز استوار.

۳۳۵.عنه عليه السلام :نَحنُ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ ، ومَعدِنُ الرِّسالَةِ ، ومُختَلَفُ المَلائِكَةِ ، ونَحنُ عَهدُ اللّهِ وذِمَّتُهُ ، ونَحنُ ودائِعُ اللّهِ وحُجَّتُهُ ^۱ .

۳۳۶.عنه عليه السلام :نَحنُ حُجَّةُ اللّهِ في عِبادِهِ ، وشُهَداؤُهُ عَلى خَلقِهِ ، واُمَناؤُهُ عَلى وَحيِهِ ، وخُزّانُهُ عَلى عِلمِهِ ، ووَجهُهُ الَّذي يُؤتى مِنهُ ، وعَينُهُ في بَرِيَّتِهِ ، ولِسانُهُ النّاطِقُ ، وقَلبُهُ الواعي، وبابُهُ الَّذي يَدُلُّ عَلَيهِ . ونَحنُ العالِمونَ بِأَمرِهِ ، والدّاعونُ إلى سَبيلِهِ. بِنا عُرِفَ اللّهُ ، وبِنا عُبِدَ اللّهُ . نَحنُ الأَدِلاّءُ عَلَى اللّهِ ، ولَولانا ما عُبِدَ اللّهُ ^۲ .

۳۳۷.عنه عليه السلام :نَحنُ أصلُ كُلِّ خَيرٍ ، ومِن فُروعِنا كُلُّ بِرٍّ ، فَمِنَ البِرِّ : التَّوحيدُ ، والصَّلاةُ ، والصِّيامُ ، وكَظمُ الغَيظِ ، والعَفوُ عَنِ المُسيءِ ، ورَحمَةُ الفَقيرِ ، وتَعَهُّدُ الجارِ ، والإِقرارُ بِالفَضلِ لِأَهلِهِ . وعَدُوُّنا أصلُ كُلِّ شَرٍّ ، ومِن فُروعِهِم كُلُّ قَبيحٍ وفاحِشَةٍ ، فَمِنهُمُ : الكَذِبُ، والبُخلُ ، والنَّميمَةُ ، والقَطيعَةُ ، وأكلُ الرِّبا ، وأكلُ مالِ اليَتيمِ بِغَيرِ حَقِّهِ ، وتَعَدِّي الحُدودِ الَّتي أمَرَ اللّهُ ، ورُكوبُ الفَواحِشِ ما ظَهَرَ مِنها وما بَطَنَ ، والزِّنا ، والسَّرِقَةُ ، وكُلُّ ما وافَقَ ذلِكَ مِنَ القَبيحِ . فَكَذَبَ مَن زَعَمَ أنَّهُ مَعَنا وهُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفُروعِ غَيرِنا ^۳ .

۳۳۸.عنه عليه السلام :نَحنُ مفِتاحُ الكِتابِ ، فَبِنا نَطَقَ العُلَماءُ ، ولَولا ذلِكَ لَخَرِسوا ^۴ .

۳۳۹.الإمام الرضا عليه السلام :نَحنُ حُجَجُ اللّهِ في خَلقِهِ ، وخُلَفاؤُهُ في عِبادِهِ ، واُمَناؤُهُ عَلى سِرِّهِ . ونَحنُ كَلِمَةُ التَّقوى، والعُروَةُ الوُثقى ^۵ .