417
اهل بيت (ع) در قرآن و حديث ج1

۶۴۲.عائشه:پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله عبادت شبانه را رها نمى كرد و هرگاه بيمار يا سنگين مى شد نشسته نماز مى گزارْد.

۶۴۳.ابن عبّاس:پيامبر صلى الله عليه و آله ، عبادت شبانه را ياد كرد و دو چشمش پر از اشك شد و اين آيه را تلاوت كرد: «از بستر خواب پهلو تهى مى كنند».

۶۴۴.عبداللّه بن عبّاس:شبى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله ماندم، پس چون از خواب بيدار شد، ظرف آبش را آورده و مسواكش را برداشت و مسواك كرد و اين آيه را تلاوت فرمود: «همانا در آفرينش آسمانها و زمين و آمد و شد شب و روز، بى گمان نشانه هايى است براى خردمندان» تا تقريباً، يا كاملاً، سوره را به پايان بُرد، سپس وضو ساخت و به مصلاّى خود آمد و دو ركعت نماز گزارْد، آن گاه به بسترش بازگشت و آن قدر كه خدا خواست آرميد، سپس از خواب بيدار شد و همچون گذشته، همان كرد، آن گاه به بسترش بازگشت و خوابيد، سپس بيدار شد و باز همان كارها را كرد، آن گاه به بسترش بازگشت و خوابيد و در پى آن بيدار شد و همان كرد كه پيشتر. او هر بار مسواك مى كرد و دو ركعت نماز مى گزارْد و سپس [در پايان] وتر ۱ به جاى مى آورد.

۶۴۵.امام صادق عليه السلامـ در ذكر نماز پيامبر صلى الله عليه و آلهـ : حضرت صلى الله عليه و آله ، ظرف آبى مى آورد و روى آن را مى پوشاند و بالاى سر خود مى گذاشت و مسواكش را زير بسترش مى نهاد و قدرى مى آرميد، سپس بيدار مى شد و مى نشست و در پى آن ديده در آسمان مى گردانْد و اين آيه را تلاوت مى فرمود «اِنَّ فِى خَلْقِ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَاخْتِلافِ الَّليْلِ وَالنَّهارِ» ، آن گاه دندانهايش را مسواك مى زد و وضو مى گرفت و به مسجد مى رفت و چهار ركعت نماز مى گزارْد كه هر ركوعش، به قدر قيامش بود و هر سجودش، به قدر ركوعش. ركوع او، آن قدر طول مى كشيد كه گفته مى شد كى قامت راست مى كند؟! و سجده اش آن قدر طولانى مى گشت كه گفته مى شد كى سر از سجده برمى دارد؟! او سپس به بسترش باز مى گشت و قدرى مى آرميد، آن گاه بيدار مى شد و مى نشست و آياتى از سوره آل عمران را قرائت مى كرد و ديده در آسمان مى گرداند، سپس مسواك مى زد و وضو مى گرفت و به مسجد مى رفت و همانند دفعه قبل چهار ركعت نماز مى گزارد، آن گاه به بستر برمى گشت و مقدارى مى خوابيد. سپس بيدار مى شد و مى نشست و آيات آل عمران را تلاوت مى كرد و به اطراف آسمان مى نگريست و آن گاه مسواك مى زد و وضو مى گرفت و به مسجد مى رفت و وتر به جاى مى آورْد و دو ركعت نماز مى گزارْد و آن گاه براى نماز (صبح) بيرون مى رفت.

1.وِتر بر مجموع نماز شفع دو ركعتى و يك ركعت پايان نماز شب، نيز اطلاق مى شود.


اهل بيت (ع) در قرآن و حديث ج1
416

۶۴۲.عائِشَةُ :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله كانَ لا يَدَعُ قِيامَ اللَّيلِ ، وكانَ إذا مَرِضَ أو كَسِلَ صَلّى قاعِدًا ۱ .

۶۴۳.اِبنُ عَبّاسٍ :ذَكَرَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله قِيامَ اللَّيلِ وفاضَت عَيناهُ، فَقَرَأَ: «تَتَجافى جُنوبُهُم عَنِ المَضاجِعِ۲»۳ .

۶۴۴.عَبدُ اللّهِ بنُ عَبّاسٍ :بِتُّ لَيلَةً عِندَ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله فَلَمَّا استَيقَظَ مِن مَنامِهِ أتى طَهورَهُ فَأَخَذَ سِواكَهُ فَاستاكَ ، ثُمَّ تَلا هذِهِ الآياتِ : «إنَّ في خَلقِ السَّماواتِ والأَرضِ واختِلافِ اللَّيلِ والنَّهارِ لاَياتٍ لاُِولِي الأَلبابِ۴» حَتّى قارَبَ أن يَختِمَ السّورَةَ أو خَتَمَها ، ثُمَّ تَوَضَّأَ فَأَتى مُصَلاّهُ فَصَلّى رَكعَتَينِ ، ثُمَّ رَجَعَ إلى فِراشِهِ فَنامَ ما شاءَ اللّهُ ، ثُمَّ استَيقَظَ فَفَعَلَ مِثلَ ذلِكَ ، ثُمَّ رَجَعَ إلى فِراشِهِ فَنامَ ، ثُمَّ استَيقَظَ فَفَعَلَ مِثلَ ذلِكَ ، ثُمَّ رَجَعَ إلى فِراشِهِ فَنامَ ، ثُمَّ استَيقَظَ فَفَعَلَ مِثلَ ذلِكَ ، كُلُّ ذلِكَ يَستاكُ ويُصَلّي رَكعَتَينِ ، ثُمَّ أوتَرَ ۵ .

۶۴۵.الإمام الصادق عليه السلام ـ وذَكَرَ صَلاةَ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ـ :ـ وذَكَرَ صَلاةَ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آلهالإمام الصادق عليه السلام ـ : كانَ يُؤتى بِطَهورٍ فَيُخَمَّرُ عِندَ رَأسِهِ، ويوضَعُ سِواكُهُ تَحتَ فِراشِهِ ، ثُمَّ يَنامُ ما شاءَ اللّهُ ، فَإِذَا استَيقَظَ جَلَسَ، ثُمَّ قَلَّبَ بَصَرَهُ فِي السَّماءِ، ثُمَّ تَلاَ الآياتِ مِن آلِ عِمرانَ : «إنَّ في خَلقِ السَّماواتِ والأَرضِ واختِلافِ اللَّيلِ والنَّهارِ...» ، ثُمَّ يَستَنُّ ويَتَطَهَّرُ ، ثُمَّ يَقومُ إلَى المَسجِدِ فَيَركَعُ أربَعَ رَكَعاتٍ عَلى قَدرِ قِراءَتِهِ رُكوعُهُ ، وسُجودُهُ عَلى قَدرِ رُكوعِهِ . يَركَعُ حَتّى يُقالَ مَتى يَرفَعُ رَأسَهُ ؟! ويَسجُدُ حَتّى يُقالَ مَتى يَرفَعُ رَأسَهُ ؟! ثُمَّ يَعودُ إلى فِراشِهِ فَيَنامُ ما شاءَ اللّهُ ، ثُمَّ يَستَيقِظُ فَيَجلِسُ، فَيَتلُو الآياتِ مِن آلِ عِمرانَ، ويُقَلِّبُ بَصَرَهُ فِي السَّماءِ ، ثُمَّ يَستَنُّ ويَتَطَهَّرُ ، ويَقومُ إلَى المَسجِدِ فَيُصَلّي أربَعَ رَكَعاتٍ كَما رَكَعَ قَبلَ ذلِكَ ، ثُمَّ يَعودُ إلى فِراشِهِ فَيَنامُ ما شاءَ اللّهُ ، ثُمَّ يَستَيقِظُ فَيَجلِسُ فَيَتلُو الآياتِ مِن آلِ عِمرانَ ويُقَلِّبُ بَصَرَهُ فِي السَّماءِ ، ثُمَّ يَستَنُّ ويَتَطَهَّرُ ، ويَقومُ إلَى المَسجِدِ فَيوتِرُ ويُصَلِّي الرَّكعَتَينِ ثُمَّ يَخرُجُ إلَى الصَّلاةِ ۶ .

1.سنن أبي داود : ۲/۳۲/۱۳۰۷ ، مسند ابن حنبل : ۱۰/۹۸/۲۶۱۷۴ ، السنن الكبرى : ۳ / ۲۱ / ۴۷۲۲ عن عبداللّه بن أبي موسى النصري .

2.السجدة : ۱۶ .

3.حلية الأولياء : ۵ / ۸۷ ، تفسير الطبريّ : ۱۱ / الجزء ۲۱ / ۱۰۳ وزاد فيه «ففاضت عيناه حتّى تحادرت دموعه» عن مجاهد مرسلاً .

4.آل عمران : ۱۹۰ .

5.سنن أبي داود : ۱ / ۱۵ / ۵۸ ، وراجع مسند ابن حنبل : ۱ / ۷۹۸ / ۳۵۴۱ .

6.التهذيب : ۲ / ۳۳۴ / ۱۳۷۷ عن معاوية بن وهب .

  • نام منبع :
    اهل بيت (ع) در قرآن و حديث ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    موسوي، سيد رسول؛ شيخي، حميدرضا؛ آژير، حميد رضا
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    سوّم
تعداد بازدید : 129890
صفحه از 543
پرینت  ارسال به