فصل يكم: هشدار پيامبر صلى الله عليه و آله درباره ستم به اهل بيت عليهم السلام
۱۱۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :واى بر دشمنان و اختصاص دهندگان حقوق اهل بيت من به خود ؛ شفاعتم نصيب آنان مباد و بهشت پروردگارم را نبينند.
۱۱۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خشم خداوند، بر كسى كه با آزردن عترت من مرا بيازارد سخت است.
۱۱۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خشم خدا و خشم من، بر كسى كه با ريختن خون عترت من و [يا] آزردن آنان خون مرا بريزد و مرا بيازارد، سخت است.
۱۱۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم، نكند فرداى قيامت با دنيايى آراسته نزد من بياييد، در حالى كه اهل بيت من، آشفته و خاك آلودگان و ستم كشيدگانى باشند كه خونشان روان است.
۱۱۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركس اهل بيت مرا ناسزا گويد، من از او بيزارم.
۱۱۰۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه با آزردن اهل بيتم مرا بيازارد، هر آينه خدا را آزرده است.
۱۱۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :شش نفرند كه من و خداوند و هر پيامبر مستجاب الدعوه اى آنان را لعنت كرده ايم: كسى كه به كتاب خدا چيزى بيفزايد، كسى كه تقدير خدا را دروغ شمارد، كسى كه با قهر و زور مسلط شود براى اين كه كسى را كه خدا عزت بخشيده ذليل گرداند وكسى را كه خدا ذليل كرده است، بر سرير عزّت(وقدرت) نشاند، كسى كه سنّت مرا فرو گذارد، كسى كه آن چه را خداوند درباره عترتم حرام كرده است، حلال شمارد و كسى كه حرامهاى خدا را روا گرداند.
