فصل دوم: حرمت بهشت بر ستمكار به اهل بيت عليهم السلام
۱۱۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند بهشت را بر كسى كه به اهل بيت من ستم كند يا با آنان بجنگد، يا ايشان را مورد تاخت و تاز قرار دهد، يا ناسزايشان گويد، حرام كرده است.
۱۱۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهشت بر كسى كه به اهل بيت من ستم كند و با آزردن عترتم مرا بيازارد، حرام گرديده است.
۱۱۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهشت بر كسى كه به اهل بيت من ستم كند و بر كسى كه با آنان بجنگد و بر كسى كه عليه آنان يارى و كمك رساند و بر كسى كه ناسزايشان گويد، حرام شده است «اينان را در آخرت بهره اى نيست و خدا روز قيامت با آنان سخن نمى گويد و به ايشان نمى نگرد و پاكشان نمى گرداند و عذابى دردناك خواهند داشت» .
۱۱۱۶.امام على عليه السلام:به خدا قسم كه من با همين دو دست كوتاه خود، دشمنانمان را از رسيدن به حوض (كوثر) رسول خدا صلى الله عليه و آله دور مى كنم و دوستدارانمان را به كنار آن مى آورم.
۱۱۱۷.امام على عليه السلام:من با رسول خدا صلوات اللّه عليه و عترم در كنار حوض [كوثر] هستيم ، وما دشمنان خود را از آن دور مى كنيم و دوستانمان را از آن آب مى دهيم ، هر كه شربتى آب از آن بنوشد، ديگر هرگز تشنه نمى شود.