فصل چهارم: پيشگويى پيامبر صلى الله عليه و آله از ستم بر اهل بيت عليهم السلام
۱۱۲۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آه و اندوه ها از ستمهايى كه از جانب خليفه اى مسلط و عيّاش به جوجه هاى آل محمّد مى رسد.
۱۱۲۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :روز قيامت، قرآن و مسجد و عترت مى آيند و قرآن مى گويد: پروردگارا! مرا سوزاندند و تكه پاره كردند. مسجد مى گويد: پروردگارا! مرا ويران كردند و خاليم گذاشتند و تباهم ساختند. عترت مى گويند: پروردگارا: ما را راندند و كشتند و آواره ساختند. و من براى دادخواهى زانو مى زنم، ولى خداوند مى فرمايد: اينها به من مربوط مى شود و من به آنها سزاوارترم.
۱۱۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به زودى پس از من، اهل بيتم توسط امّتم با كشتار وآوارگى مواجه خواهند شد؛ همانا كينه توزترين قوم ما نسبت به ما، بنى اميّه وبنى مغيره وبنى مخزوم اند.
۱۱۲۷.امام باقر عليه السلام:وقتى آيه «روزى كه هر گروهى را با پيشوايشان فرا مى خوانيم» نازل شد، مسلمانان عرض كردند: اى رسول خدا، مگر شما پيشواى همه مردم نيستيد؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: من فرستاده خدا به سوى همه مردم هستم ولى بعد از من براى مردم، پيشوايانى الهى از اهل بيتم خواهد بود كه در ميان مردم (به رهبرى) بر مى خيزند ليكن [از سوى آنان ]تكذيب مى شوند و پيشوايان كفر و ضلالت و پيروانشان بر ايشان ستم روا مى دارند. هر كه آنان را دوست بدارد و از ايشان پيروى كند و تصديقشان نمايد، از من است و با من است و مرا ملاقات خواهد كرد؛ و آگاه باشيد هر كه به ايشان ستم روا دارد و تكذيبشان كند، از من نيست و با من نيست و من از او بيزارم.
