725
اهل بيت (ع) در قرآن و حديث ج2

فصل پنجم: ستمهاى رفته بر اهل بيت عليهم السلام

۱۱۴۶.امام حسن عليه السلامـ در خطبه اى كه پس از شهادت اميرالمؤمنين عليه السلامايرادفرمودـ : جدّم رسول خدا صلى الله عليه و آله به من فرمود كه امر امامت را دوازده امام از اهل بيت و برگزيدگان او به عهده مى گيرند و هيچ يك از ما نيست، مگر اين كه يا به قتل مى رسد و يا با زهر كشته مى شود.

۱۱۴۷.امام على عليه السلام:تا اين كه چون خداوند جان رسول خود را گرفت قومى به عقب برگشتند و در راههاى گوناگون هلاكتبار قدم نهادند و بر انديشه هاى نادرست خويش تكيه كردند و با غير خويشاوند [پيامبر ]پيوند برقرار كردند و از وسيله اى كه به دوستى آن مأمور شده بودند (يعنى اهل بيت) دور گشتند و بنا [ى دين و امامت] را از روى بنياد استوارش حركت دادند و آن را در غير جايش بنا كردند. اينان معدن هر خطايى بودند و دروازه هايى گشوده به روى هركسى كه خواهان گام نهادن در باطل و گمراهى بود.

۱۱۴۸.منهال بن عمرو:معاويه از حسن عليه السلام خواست كه منبر رود و نسب خود را بيان كند. حسن عليه السلام بر منبر رفت و حمد و ثناى الهى به جا آورد... سپس فرمود: قريش بر عربها فخر مى فروشد كه محمّد از آنهاست و عربها بر عجمها فخر مى فروشند كه محمّد از آنهاست و عجمها اين حقّ را براى عربها معترفند كه محمّد از آنان است. حقّ ما را [از غاصبان حقّ ما ]مى طلبند و حقّمان را به ما بر نمى گردانند.


اهل بيت (ع) در قرآن و حديث ج2
724

الفصل الخامس: ما وَقَعَ عَلَيهِم مِنَ الظُّلمِ

۱۱۴۶.الإمام الحسن عليه السلامـ في خُطبَةٍ بَعدَ قَتلِ أميرِ المُؤمِنينَ عليه السلامـ :لَقَد حَدَّثَني جَدّي رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله أنَّ الأَمرَ يَملِكُهُ اثنا عَشَرَ إمامًا مِن أهلِ بَيتِهِ وصَفوَتِهِ ، ما منِّا إلاّ مَقتولٌ أو مَسموم ۱ .

۱۱۴۷.الإمام عليّ عليه السلام :. . . حَتّى إذا قَبَضَ اللّهُ رَسولَهُ صلى الله عليه و آله رَجَعَ قَومٌ عَلَى الأَعقابِ ، وغالَتهُمُ السُّبُلُ ، وَاتَّكَلوا عَلَى الوَلائِجِ ، ووَصَلوا غَيرَ الرَّحِمِ ، وهَجَرُوا السَّبَبَ الَّذي اُمِروا بِمَوَدَّتِهِ ، ونَقَلُوا البِناءَ عَن رَصِّ أساسِهِ ، فَبَنَوهُ في غَيرِ مَوضِعِهِ . مَعادِنُ كُلِّ خَطيئَةٍ ، وأبوابُ كُلِّ ضارِبٍ في غَمرَةٍ ۲ .

۱۱۴۸.المِنهالُ بنُ عَمرٍو :إنَّ مُعاوِيَةَ سَأَلَ الحَسَنَ عليه السلام أن يَصعَدَ المِنبَرَ يَنتَسِبُ ، فَصَعِدَ فَحَمِدَ اللّهَ وأثنى عَلَيهِ . . . ثُمَّ قالَ : أصبَحَت قُرَيشٌ تَفتَخِرُ عَلَى العَرَبِ بِأَنَّ مُحَمَّدًا مِنها، وأصبَحَتِ العَرَبُ تَفتَخِرُ عَلَى العَجَمِ بِأَنَّ مُحَمَّدًا مِنها، وأصبَحَتِ العَجَمُ تَعرِفُ حَقَّ العَرَبِ بِأَنَّ مُحَمَّدًا مِنها ، يَطلُبونَ حَقَّنا ولا يَرُدّونَ إلَينا حَقَّنا ۳ .

1.كفاية الأثر : ۱۶۰ عن هشام بن محمّد عن أبيه .

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۵۰ .

3.المناقب لابن شهرآشوب : ۴ / ۱۲ .

  • نام منبع :
    اهل بيت (ع) در قرآن و حديث ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    موسوي، سيد رسول؛ شيخي، حميدرضا؛ آژير، حميد رضا
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    سوّم
تعداد بازدید : 148629
صفحه از 1019
پرینت  ارسال به