«و چون شكيبايى ورزيدند و به آيات ما يقين داشتند، برخى از آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما [ مردم را] هدايت مى كردند.»
«فرزندم! نماز را برپاى دار ، و به كار پسنديده وادار ، و از كار ناپسند باز دار، و بر آسيبى كه بر تو وارد آمده است ، شكيبا باش كه اين از كارهاى سترگ است.»
«پس شكيبايى ورز كه وعده خدا حق است، و زنهار تا كسانى كه يقين ندارند، تو را به سَبُك سرى وا ندارند!»
«و شكيبايى ورز ، و شكيبايى تو جز به [ توفيق] خدا نيست ، و بر آنان اندوه مخور ، و از آنچه نيرنگ مى كنند ، دلْ تنگ مدار!»
«و پيش از تو نيز پيامبرانى تكذيب شدند ؛ ولى بر آنچه تكذيب شدند و آزار ديدند ، شكيبايى ورزيدند تا يارى ما به آنان رسيد ؛ و براى كلمات خدا هيچ تغيير دهنده اى نيست ؛ و مسلّما اخبار پيامبران به تو رسيده است.»
ر ك : مائده ، آيه 41 ؛ اعراف ، آيه 61 ـ 67 ؛ يونس ، آيه 65 .
حديث
۲۱۴.رسول خدا صلى الله عليه و آله :رحمت خدا بر موسى عليه السلام كه بيش از اين ، اذيت شد و شكيبايى كرد!
۲۱۵.رسول خدا صلى الله عليه و آله :اى عايشه! برادرانم از پيامبران اولوالعزم ، بر دشوارى هايى سخت تر از اين ، صبر كردند ، و بر همين حال ، زندگى شان را به پايان بردند و بر پروردگارشان وارد شدند ، و خداوند ، فرجامشان را نيكو داشت و آنان را پاداش عظيم داد . من حيا مى كنم كه در اثر راحت طلبى در زندگى ام ، مقامى فروتر از آنان بيابم . پس شكيبايى ورزيدن در روزگارى كوتاه ، براى من دوست داشتنى تر است از آن كه فرداى قيامت از نصيب و بهره من كاسته شود و چيزى در نظرم از ملحق شدن به برادران و دوستانم محبوب تر نيست».
عايشه گفت : سوگند به خدا ، [ پيامبر] پس از آن ، جمعه اى ديگر را به پايان نرساند كه خداوند متعال ، روحش را قبض كرد .
