۲۵۲.امام على عليه السلامدر توصيف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ: [ خداوند] او را فرستاد تا حق را دعوت كننده راه باشد ، و بر آفريدگان گواه باشد . او پيام هاى پروردگارش را رساند . نه سستى كرد و نه باز مانْد ، و در راه خدا با دشمنان او جهاد كرد . نه ناتوان شد و نه عذرى آورد. [ آن ]پيشواى هر كه پرهيزگارى پيش گيرد ، و ديده هر كه هدايت پذيرد.
۲۵۳.امام على عليه السلامدر توصيف پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت او ـ: او را برانگيخت با نور رخشا، و برهان هويدا ، و راه پيدا ، و كتاب رهنما . خاندان او نيكوترين خاندان است، و او بهترين درخت آن درختستان.
شاخه هاى آن راست ، و ميوه هاى آن نزديك و در دسترس همه [ ى خلق خدا] است. زادگاه او مكّه است ، و هجرت او به مدينه طيّبه. در مدينه نام او بلند گرديد ، و دعوتش به همه جا كشيد. او را فرستاد با حجّتى بسنده [ كه قرآن است]، و موعظتى كه درمان است، و دعوتى كه جبران كننده زيان است. بدو حكم هاى نادانسته را آشكار كرد، و بدعت ها را كه در آن راه يافته بود ، كوفت و به كنار كرد، و حكم هاى گونه گون را پديدار.
۲۵۴.امام على عليه السلام :همانا خداى سبحان، ياد [ خود] را روشنى بخش دل ها كرد، تا از آن پس كه ناشنوايند، بدان ياد بشنوند ، و از آن پس كه نابينايند، بينا بُوند ، و از آن پس كه ستيزه جويند، رام گردند ، و همواره خدا را [ كه بخشش هاى او بى شمار است و نعمت هايش بسيار] در پاره اى از روزگار ، پس از پاره اى ديگر ، و در زمانى ميان آمدن دو پيامبر ، بندگانى است كه از راه انديشه با آنان در راز است، و از طريق خِرد ، دمساز؛ و آنان ، چراغ هدايت را برافروختند به نور بيدارى كه در گوش ها و ديده ها و دل ها فراهم آوردند. ايّام خدا را فرا ياد مردمان مى آرند ، و آنان را از بزرگى و جلال او مى ترسانند . همانند نشانه هايند كه در بيابان هاى بى نشان، برپايند . آن كه راه ميانه را پيش گيرد، او را بستايند و به نجاتش مژده دهند ، و آن را كه راه راست يا چپ پيش گيرد، روش وى را زشت شمارند، و از تباهى اش برحذر دارند ، و اين چنين، چراغ ظلمت ها بوده اند و راهنما در شُبهت ها.
