۲۵۹.مصباح الشريعةدر سخنى كه به امام صادق عليه السلام نسبت داده ـ: «كسى كه امر به معروف مى كند ، نيازمند آن است كه به حلال و حرام ، عالم بوده ، از خودخواهى فارغ باشد ، نسبت به مردم ، خيرخواه و با آنان مهربان و نرم خو باشد ، و آنان را با نرمى و گفتار نيكْ دعوت كند. تفاوت خردهاى آنان را بشناسد ، تا هر كس را در جايگاهى كه در حدّ و اندازه اوست، بنشاند؛ از نيرنگ نفس و خدعه هاى شيطان، آگاه باشد؛ بر آنچه [ از آزار مردم] به او مى رسد، صبور باشد، و مقابله به مثل نكند ، و از آنان، شِكوه نكند و تعصّب نورزد، و براى [ منافع ]خود، خشم نگيرد، و نيّت خود را براى خدا خالص سازد ، و از او كمك بگيرد و جوياى پاداش او باشد . اگر آنان با او مخالفت كرده و بر وى جفا كنند ، صبر پيشه كند ، و اگر با او موافقت كردند و از وى پذيرفتند، شكرگزار[ خدا] باشد. كارش را به خداوند متعال واگذارَد ، و به عيب خود ، نگاه كند».
