۲۸۰.امام صادق عليه السلامخطاب به مفضّل ـ: اى مفضّل! به شيعيان ما بگو كه با دورى از محارم الهى ، و پرهيز از گناهانش ، و پيروى از رضايت خداوند ، به سوى ما فرا خوانيد ، كه اگر چنين باشند ، مردمْ شتابان به سوى ما رو مى آورند .

۲۸۱.امام صادق عليه السلام :با مردم (اهل سنّت) ، طبق [ آداب و] اخلاق خود آنها رفتار كنيد ، و در مساجد آنان نماز بخوانيد ، و بيمارانشان را عيادت كنيد ، و در تشييع جنازه هاى آنان شركت جوييد ، و اگر مى توانيد ، عهده دار امامت نماز و اذان گويى شويد ، كه اگر چنين كنيد ، خواهند گفت : «اينها پيروان جعفرند . رحمت خدا بر جعفر ؛ چه قدر يارانش را خوب تربيت كرده است!».

۲۸۲.امام صادق عليه السلام :با خويشان خود [ هر چند از اهل سنّت باشند] ، پيوند برقراركنيد و در تشييع جنازه هايشان حاضر شويد ، و بيمارانشان را عيادت كنيد ، و حقوق آنان را ادا كنيد ، كه اگر شخصى از شما در دينش پارسا و راستگو باشد و امانت را ادا كند و اخلاقش با مردم خوب باشد ، گفته مى شود : «اين شخص ، پيرو جعفر است» و اين ، مرا شادمان مى كند و از اين رهگذر ، سرورى به من دست مى دهد ، اگر گفته شود : «اين ، تربيت شده جعفر است». اما اگر جز اين باشد ، گرفتارى و ننگ آن بر من وارد آيد و گفته شود : «اين ، ادب يافته جعفر است!».
به خدا سوگند ، پدرم برايم روايت كرد كه فردى از شيعيان على عليه السلامدر ميان قبيله اش ، مايه زينت [ و مباهات] شيعه بود . در ميان آنان ، در اداى امانت ، از همه پيش تر ، در رعايت حقوق ، از همه برتر ، و در سخن ، از همه راستگوتر بود . آنان ، سفارش ها و امانت هاى خود را به او
مى سپردند . وقتى از ايشان سؤال مى شد كه اين شخص چگونه است، مى گفتند: «چه كسى به پاى فلانى مى رسد! او از همه ما در اداى امانت ، پيش تر و راستگوتر است».

۲۸۰.عنه عليه السلاملِلمُفَضَّلِ: أي مُفَضَّلُ ، قُل لِشيعَتِنا : كونوا دُعاةً إلَينا ؛ بِالكَفِّ عَن مَحارِمِ اللّهِ ، وَاجتِنابِ مَعاصيهِ ، وَاتِّباعِ رِضوانِ اللّهِ ؛ فَإِنَّهُم إذا كانوا كَذلِكَ كانَ النّاسُ إلَينا مُسارِعينَ . ^۱

۲۸۱.عنه عليه السلام :خالِقُوا النّاسَ بِأَخلاقِهِم ، صَلّوا في مَساجِدِهِم ، وعودوا مَرضاهُم ، وَاشهَدوا جَنائِزَهُم ، وإنِ استَطَعتُم أن تَكونُوا الأَئِمَّةَ وَالمُؤَذِّنينَ فَافعَلوا ؛ فَإِنَّكُم إذا فَعَلتُم ذلِكَ قالوا : هؤُلاءِ الجَعفَرِيَّةُ ؛ رَحِمَ اللّهُ جَعفَرا ما كانَ أحسَنَ ما يُؤَدِّبُ أصحابَهُ ! ^۲

۲۸۲.عنه عليه السلام :صِلوا عَشائِرَكُم ، وَاشهَدوا جَنائِزَهُم ، وعودوا مَرضاهُم ، وأدّوا حُقوقَهُم ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنكُم إذا وَرِعَ في دينِهِ وصَدَقَ الحَديثَ وأدَّى الأَمانَةَ وحَسُنَ خُلقُهُ مَعَ النّاسِ ، قيلَ : هذا جَعفَرِيٌّ ؛ فَيَسُرُّني ذلِكَ ، ويَدخُلُ عَلَيَّ مِنهُ السُّرورُ ، وقيلَ : هذا أدَبُ جَعفَرٍ . وإذا كانَ عَلى غَيرِ ذلِكَ دَخَلَ عَلَيَّ بَلاؤُهُ وعارُهُ ، وقيلَ : هذا أدَبُ جَعفَرٍ .
فَوَاللّهِ لَحَدَّثَني أبي عليه السلام أنَّ الرَّجُلَ كانَ يَكونُ فِي القَبيلَةِ مِن شيعَةِ عَلِيٍّ عليه السلامفَيَكونُ زَينَها ؛ آداهُم لِلأَمانَةِ ، وأقضاهُم لِلحُقوقِ ، وأصدَقَهُم لِلحَديثِ ، إلَيهِ وَصاياهُم ووَدائِعُهُم ، تُسأَلُ العَشيرَةُ عَنهُ فَتَقولُ : مَن مِثلُ فُلانٍ ! إنَّهُ لآَدانا لِلأَمانَةِ وأصدَقُنا لِلحَديثِ . ^۳