۳۹۲.امام على عليه السلام :احمق ، كسى است كه رذيلت اخلاقى را در ديگرى زشت شمارد ؛ امّا خود ، آن را داشته باشد .

۳۹۳.امام على عليه السلام :احمق كسى است كه عيب هاى مردم را زشت شمارد ، و آن را براى خود بپسندد .

۳۹۴.امام على عليه السلام :آن كه به زشتى هاى مردم نگرد و آن را ناپسند شمرَد ، سپس چنان زشتى اى را براى خود روا دارد ، همو احمق كامل است.

۳۹۵.امام على عليه السلام :براى انسان ، زشت است كه كارهاى نارواى مردم را زشت شمارد و آنان را از رذيلت ها و بدى ها نهى كند ؛ اما وقتى با خود خلوت مى كند ، آنها را مرتكب شود و از انجام دادنشان باز نايستد.

۳۹۶.امام على عليه السلام :در گمراهى آدمى همين بس كه مردم را بدانچه خود به آن عمل نمى كند ، فرمان دهد ، و از آنچه خود از آن اجتناب نمى كند ، باز دارد.

۳۹۷.امام على عليه السلام :در نادانى آدمى همين بس كه بر مردم زشت شمارد آنچه را كه خود انجام مى دهد.

۳۹۸.امام على عليه السلام :چگونه كسى كه خود را گمراه مى سازد ، ديگرى را هدايت مى كند؟!

۳۹۹.امام على عليه السلام :منافق ترينِ مردم كسى است به اطاعت فرمان دهد ، ولى خود ، بدان عمل نكند و از نافرمانى نهى كند ، ولى خود ، دست از آن برندارد.

۳۹۲.عنه عليه السلام :أحمَقُ النّاسِ مَن أنكَرَ عَلى غَيرِهِ رَذيلَةً وهُوَ مُقيمٌ عَلَيها . ^۱

۳۹۳.عنه عليه السلام :مَن أنكَرَ عُيوبَ النّاسِ ورَضِيَها لِنَفسِهِ فَذلِكَ الأَحمَقُ . ^۲

۳۹۴.عنه عليه السلام :مَن نَظَرَ في عُيوبِ النّاسِ فَأَنكَرَها ثُمَّ رَضِيَها لِنَفسِهِ فَذلِكَ الأَحمَقُ بِعَينِهِ . ^۳

۳۹۵.عنه عليه السلام :يَقبُحُ عَلَى الرَّجُلِ أن يُنكِرَ عَلَى النّاسِ مُنكَراتٍ ، ويَنهاهُم عَن رَذائِلَ وسَيِّئاتٍ ، وإذا خَلا بِنَفسِهِ ارتَكَبَها ، ولا يَستَنكِفُ مِن فِعلِها . ^۴

۳۹۶.عنه عليه السلام :كَفى بِالمَرءِ غَوايَةً أن يَأمُرَ النّاسَ بِما لا يَأتَمِرُ بِهِ ، ويَنهاهُم عَمّا لا يَنتَهي عَنهُ . ^۵

۳۹۷.عنه عليه السلام :كَفى بِالمَرءِ جَهلاً أن يُنكِرَ عَلَى النّاسِ ما يَأتي مِثلَهُ . ^۶

۳۹۸.عنه عليه السلام :كَيفَ يَهدي غَيرَهُ مَن يُضِلُّ نَفسَهُ ؟ ! ^۷

۳۹۹.عنه عليه السلام :أشَدُّ النّاسِ نِفاقا مَن أمَرَ بِالطّاعَةِ ولَم يَعمَل بِها ، ونَهى عَنِ المَعصِيَةِ ولَم يَنتَهِ عَنها . ^۸