۴۳۵.امام على عليه السلامخطاب به فرزندش حسن عليه السلام ـ: در آنچه نمى دانى ، سخن را واگذار و آنچه را بر عهده ندارى بر زبان ميار . و راهى را كه در آن از گمراهى ترسى ، مسپار.

۴۳۶.امام على عليه السلام :مگو آنچه را ندانى، هر چند اندك بُود آنچه مى دانى ، و مگو آنچه را دوست ندارى به تو گويند.

۴۳۷.امام على عليه السلام :از سخن گفتن درباره آنچه كه راهش را نمى شناسى و از حقيقتش آگاه نيستى ، بپرهيز ؛ زيرا گفتار تو نشانِ عقل توست و عبارت پردازى تو نشانِ آگاهى تو! پس از دراز گويى به اندازه اى بپرهيز كه در امان باشى، و گفتار را چندان كه مى توانى مختصر كن ، كه اين براى تو زيباتر است و بر فضيلت تو بيشتر دلالت دارد.

۴۳۸.امام على عليه السلام :آنچه را نمى دانى مگو، كه در بيان چيزهايى كه مى دانى ، متّهم [ به دروغگويى] مى شوى.

۴۳۹.امام على عليه السلام :از جمله حكمت آن است كه : با بالاتر از خود نستيزى ... و درباره آنچه نمى دانى ، سخن مگويى.

۴۳۵.الإمام عليّ عليه السلاملاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام: دَعِ القَولَ في ما لا تَعرِفُ ، وَالخِطابَ في ما لَم تُكَلَّف ، وأمسِك عَن طَريقٍ إذا خِفتَ ضَلالَتَهُ . ^۱

۴۳۶.عنه عليه السلام :لا تَقُل ما لا تَعلَمُ وإن قَلَّ ما تَعلَمُ ، ولا تَقُل ما لا تُحِبُّ أن يُقالَ لَكَ . ^۲

۴۳۷.عنه عليه السلام :إيّاكَ وَالكَلامَ في ما لا تَعرِفُ طَريقَتَهُ ولا تَعلَمُ حَقيقَتَهُ ! فَإِنَّ قَولَكَ يَدُلُّ عَلى عَقلِكَ ، وعِبارَتَكَ تُنبِئُ عَن مَعرِفَتِكَ . فَتَوَقَّ مِن طولِ لِسانِكَ ما أمِنتَهُ ، وَاختَصِر مِن كَلامِكَ مَا استَحسَنتَهُ ؛ فَإِنَّهُ بِكَ أجمَلُ ، وعَلى فَضلِكَ أدَلُّ . ^۳

۴۳۸.عنه عليه السلام :لا تَقُل ما لا تَعلَمُ ؛ فَتُتَّهَمَ بِإِخبارِكَ بِما تَعلَمُ ! ^۴

۴۳۹.عنه عليه السلام :مِنَ الحِكمَةِ أن لا تُنازِعَ مَنْ فَوقَكَ . . . ولا تَتَكَلَّمَ في ما لا تَعلَمُ . ^۵