>علوم حدیث>فقه الحديث>نقد حديث
نقدمتن(2)(حجيت واعتبار،ضوابط وقواعد) - صفحه 20

2. مرحوم آيه اللّه خويى مخالفت را در روايات عرض دو گونه معنا مى كند؛ در روايات طرح، معنايش مخالفت به گونه اى است كه جمع عرفى ممكن نباشد و نسبت آنها با قرآن، تباين يا عموم و خصوص من وجه باشد و در روايات ترجيح، مراد تخصيص و تقييد است [يعنى نسبت عموم و خصوص مطلق]. وى چنين مى نويسد:

صفحه از 25
کلیدواژه
منابع مرتبط
تمامی حقوق مادی و معنوی این پایگاه به مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث تعلق دارد.
درباره پایگاه | تماس با ما | نقشه پایگاه