نفسانى راوى، 12. نقل يك نفر در حكايت از امور آشكار، 13. نقل ثواب هاى بسيار بر كارهاى كوچك، 14. حذف و افتادگى، 15. تكيه بر سخن قبل از گوينده. ^۱
در آثار ديگرى كه در دوره معاصر تدوين شده، مشابه همين موارد به چشم مى خورد. ^۲
به نظر مى رسد بتوان آنچه را كه از روايات استفاده مى شود و در كلام متفكران اسلامى بدان اشاره شده، در اين تقسيم بندى جاى داد:
1. مخالفت با قرآن،
2. مخالفت با سنت قطعى،
3. موافقت و مخالفت با عامه،
4. موافقت و مخالفت با شهرت و اجماع،
5. موافقت و مخالفت با احتياط،
6. مخالفت و موافقت با اميال حكام،
7. مخالفت با عقل:
الف. نقل ثواب و عقاب هاى بسيار براى كارهاى كوچك،
ب. بيان امور سخيف نزد عقل،
ج. نقل مسائل عمومى توسط يك نفر.
8. مخالفت با دستاوردهاى قطعى علوم تجربى:
الف. پزشكى،
ب. نجوم و كيهان شناسى،
ج. روان شناسى،
د. جامعه شناسى،
هـ. زيست شناسى.