در قسمت نخست اين مقاله، در شماره ۲۶ فصلنامه، با بررسى اجمالى از پيشينه نقد متن در ميان مسلمانان، به ايراد و شبهه خاورشناسان در اين زمينه پاسخ گفته شد؛ زيرا گفتار و رفتار پيشوايان اسلام و متفكران اسلامى در طى قرون و اعصار بر اين شبهه خط بطلان مى كشد، البته بر كاستى ها و نارسايى هاى عمل متفكران اسلامى در اين زمينه نيز اشاره شد.
از بررسى تاريخى انجام شده مى توان ادله حجّيت و اعتبار نقد متن را به عنوان يك شيوه مهم در بررسى صدور احاديث به دست آورد. در اين بخش از مقاله نخست، فهرست وار به اين ادلّه مى پردازيم و سپس به بررسى ضوابط و قواعد نقد متن رو مى كنيم:
