نكته ديگر در احاديث، تأكيد بر حفظ و نقل آن به شكل صحيح است. پيامبر خدا فرمود:
نضراللّه إمرأً سمع منّا حديثاً فأدّاه كما سمع فرب?مبلّغ أوعى من سامع.^۱
در عين حال، در احاديث اهل بيت(ع)، نقل به معناى حديث به شرط درستى معنا، روا شمرده شده است. از جمله، امام صادق(ع) فرمود:
إذا أصبت معنى حديثنا فأعرب عنه بما شئت.^۲
در روايات از املاى حديث سخن رفته است. عبداللّه بن سنان به امام صادق(ع) عرض كرد: «شيعيان نزد من مى آيند و از من، حديث شما را سماع مى كنند و من، خسته و ناتوان مى شوم». آن حضرت فرمود:
از ابتداى [كتاب] حديثى يك حديث و از وسط آن يك حديث و از پايان آن يك حديث بر ايشان قرائت كن.^۳
علاّمه مجلسى، از اين روايت استفاده كرده كه املاى حديث توسط شيخ به عرضه آن توسط شاگرد، ترجيح دارد؛ چرا كه در غير اين صورت، حضرت به ترك قرائت حديث در هنگام خستگى امر مى فرمود. ^۴
در احاديث، نقل حديث با اعلام (از طرق تحمّل حديث)، روا شمرده شده است.
امام رضا(ع) در پاسخ اين پرسش احمد بن عمر كه: «يكى از اصحاب، كتابى به من مى دهد و نمى گويد آن را از من روايت كن. آيا روايت آن كتاب از او بر من