سيره محمّد بن اسحاق بن يسار (م 151ق) با نام المبتدأ والمبعث والمغازى، جامع ترين تأليف در قرن دوم درباره سيره پيامبر(ص) بوده است. اين كتاب، به روايت شاگردان ابن اسحاق، كه معروف ترين آنها يونس بن بكير شيبانى (م 199ق)، زياد بن عبداللّه بكايى (م 183ق)، ابراهيم بن سعد مدنى (به طريق دو فرزندش يعقوب و سعد)، سلمة بن فضل انصارى هستند، موجود است. ^۱ برخى از اين روايت ها (مانند طريق يونس بن بكير) به صورت مستقل و برخى (چون طريق زياد بن عبداللّه بكايى كه عبدالملك بن هشام، سيره ابن اسحاق را به آن طريق نقل كرده) در آثار بعدى باقى مانده اند. عالمان امامى از ميان طريق هاى گوناگون روايت سيره ابن اسحاق، به طريق يونس بن بكير، توجّه داشته و سيره ابن اسحاق را به طريق وى روايت كرده اند. يونس بن بكير، سه روايت از ابن اسحاق (ج 1، ص 172، 199 و ج 2، ص 393) و دو روايت ديگر را از مشايخ ديگر خود، آورده است، ظاهراً اين نكته دلالت بر اين داشته