1.در آغاز كتاب الخصال (ج ۱، ص ۱)، شيخ صدوق، درباره علّت تأليف كتاب الخصال مى نويسد: «أمّا بعد فأنّى وجدت مشائخى و أسلافى ـ رحمه اللّه عليهم ـ قد صنفوا في فنون العلم كتباً و أغفلوا عن تصنيف كتاب يشتمل على الأعداد و الخصال المحمودة و المذمومة و وجدت في تصنيفه نفقاً كثيراً لطالب العلم و الراغب في الخير فتقربت إلى اللّه ـ جلّ إسمه ـ بتصنيف هذا الكتاب طالباً لثوابه». دليلى كه براى تاريخ تأليف كتاب الخصال صدوق مى توان ارائه كرد، چنين است: ۱. اشاره به آثار خود (كمال الدين و تمام النعمة في إثبات الغيبة و كشف الحيرة، ج ۱، ص ۱۸۷ ؛ معانى الأخبار، ج ۱، ص ۸۴ و ۳۳۲ ؛ علل الشرائع و الأحكام و الأسباب، ج ۲، ص ۳۴۷ ؛ فضائل الرجب، ج ۲، ص ۵۰۳ ؛ التوحيد، ج ۲، ص ۵۹۴ ؛ المعرفة في الفضائل، ج ۱، ص ۶۷؛ فضائل جعفر بن ابى طالب(ع)، ج ۱، ص ۷۷ ؛ إثبات المعراج، ج ۱، ص ۸۵ ؛ وصف قتال الشراة المارقين، ج ۱، ص ۱۴۵ ؛ تفسير القرآن، ج ۱، ص ۲۷۰ ؛ المعراج، ج ۱، ص ۲۹۳ ؛ صفات الشيعة، ج ۱، ص ۲۹۶ و ج ۲، ص ۳۹۷). ۲. شيخ صدوق در جايى مى نويسد: «أخبربنى أبوالعباس الفضل [بن الفضل] بن العباس الكندى الهمذانى فيما أجازه لى بهمذان سنة ۳۵۴ (ج ۱، ص ۲۹۵، التوحيد، ص ۷۷) و در نقل ديگرى مى گويد: «أخبرنا أبوالعباس الفضل بن الفضل الكندى بهمذان [بعد] منصرفى من الحج» (ج ۱، ص ۳۲۰). مقايسه اين دو سلسله سند، مؤيّد آن است كه شيخ صدوق، قبل از سال ۳۵۴ق، به سفر حج رفته و همين گونه، تاريخ سفر وى به بغداد، سال ۳۵۵ كه نجاشى آن را ذكر كرده، نيست. حدس آقاى انصارى درباره تاريخ سفر شيخ صدوق به بغداد، صحيح است و نجاشى سال ۳۵۲ را به اشتباه، ۳۵۵ ذكر كرده است (ر. ك: كتاب ماه دين، ش ۵۱، ۵۲، دى و بهمن ۱۳۸۰، ص ۶۷ ـ ۶۸: «شيخ صدوق، چه هنگام به بغداد رفته است»، حسن انصارى قمى، مؤيّد ديگر اين مطلب، تصريح ديگر شيخ صدوق به تاريخ بازگشت از سفر حج به هنگام نقل روايت از ابو احمد قاسم بن محمّد بن احمد بن عبدويه همدانى در همدان در سال ۳۵۴ است. (الخصال، ج ۱، ص ۱۰۶). با توجّه به تاريخ احتمالى تأليف كتاب كمال الدين ـ كه ظاهراً بعد از ۳۶۸ق، است ـ تاريخ تأليف كتاب الخصال با توجّه به اشاره به نام كتاب كمال الدين در الخصال، بايد بعد از اين تاريخ باشد.