به نظر علامه اقتضاى سياق روايت اين است كه نفر دوم غير از نفر اول باشد. ايشان معتقد است شكى نيست كه نفر اول فاطمه بنت ابى حبيش است، چون سنن ابى داوود با چند سند روايتى را نقل مى كند كه در آن ام سلمه از پيامبر حكم مستحاضه داراى عادت را پرسيد ^۱ و حماد بن زيد در حديثى ^۲ او را فاطمه بنت ابى حبيش دانسته است.
همچنين با دو سند ^۳ از عروة بن زبير نقل كرده كه شخصِ داراى عادت، «فاطمه» بوده است.
اما شخص مضطربه ـكه عادت او به هم خورده بود ـ «ام حبيبه بنت جحش»، خواهر زينب بنت جحش، همسر پيامبر اكرم(ص) بوده است. اسد الغابة از ام حبيبه بنت جحش نقل كرده كه وى استحاضه شد، پس پيامبر(ص) به او امر كرد تا براى هر نماز غسل نمايد و هنگامى كه مى خواست از تشت خارج شود، سرخى خون بر آب چيره مى شد.
به اين ترتيب، مرحوم علامه با توجه به وجود قراين مشابه در قسمت دوم از روايت امام صادق(ع) و روايت اسد الغابة، نفر دوم را ام حبيبه بنت جحش مى دانند و عبارت فاطمه بنت ابى حبيش را محرف مى شمارند. ^۴

9 . وجود تناقض در متن روايت

الكافى در «كتاب زكات» روايت زير را نقل مى كند:
عن على بن مهزيار قال: قرأت فى كتاب عبدالله بن محمد الى ابى الحسن(ع)روى عن ابى عبدالله(ع) انه قال: وضع رسول الله(ص) الزكاة على تسعة اشياء. الحنطه و الشعير و التمر و الزبيب و الذهب و الفضه و الغنم و البقر و الابل و عفا رسول الله(ص) عما سوى ذلك، فقال له القائل: عندنا شى ء كثير