مى شود محور يك اعتقاد غلط. الان از اين قبيل، كم هم نداريم.
يكى از وظايف مهم، وارد شدن در ميدان تهذيب حديث است. ما بايد احاديث را تهذيب كنيم. عيوبى كه ممكن است متوجه حديث شود، متعدد است؛ از نقل به معنا و چيزهايى كه مربوط به خود روات اصلى مى شود، بگيريد تا تحريف كتاب ها و ضعف اسانيد كتاب ها و ضعف كيفيت تحمل حديث و امثال اينها. يا كارهايى كه عمداً انجام گرفته، خباثت ها و بدجنسى ها، يا غلوهايى كه صورت گرفته است. در بين اصحاب ائمه كسانى بودند كه روى عشق به ائمه، چيزهايى را بد مى فهميدند. حمل بر صحتش اين است كه بگوييم بد مى فهميدند.
درباره محمّد بن سنان معروف دارد كه دوستانش گفتند: «كاد أن يطير»؛ نزديك بودن طَيَران كند. طيران در اصطلاح قدما يعنى غلو. «فقصصنا جناحيه»؛ ما پرش را بريديم و نگذاشتيم غلو كند. اين را چه كسانى مى گويند؟ اشخاص معتبر و بزرگى مثل يونس بن عبدالرحمان. اگر ما حديث محمّد بن سنان را در فقه قبول كرديم، اختلافى پديد مى آيد كه آيا ايشان ثقه است يا غير ثقه؛ پس ضعيف است. اگر آمديم و بر حسب اجتهاد رجالى به اين نتيجه رسيديم كه ايشان ثقه است، احاديث فقهى اش را مى شود قبول كرد؛ اما در احاديث اعتقادى اش بايد احتياط كنيم. كسى كه طورى محب و مخلص اهل بيت است كه حاضر است چيزى بگويد كه برخلاف گفتار خود آنهاست و در آن غلو وجود دارد، بايد در قبول حرف او در اين وادى خاص ـ وادى معارف مربوط به شخصيت اهل بيت(ع) ـ احتياط كرد. يا نقطه مقابل؛ مثلاً «على بن ابى حمزه طائنى» محل اختلاف است كه ثقه است يا نه. بعضى ها او را ثقه دانسته اند، بعضى ها هم ثقه ندانسته اند. اگر ما قبول كرديم كه او ثقه است ـ كه خيلى از بزرگان معتقدند ايشان ثقه است؛ ولى بنده چنين عقيده اى ندارم ـ وثاقت او را در فقه قبول مى كنيم؛ اما در عقايد قبول نمى كنيم؛ چون او واقفى است؛ دشمن اهل بيت است و نمى شود حرف هاى او را درباره اهل بيت قبول