هيچكس نمى تواند حق پروردگار را آن طورى كه شايسته مقام ربوى اوست ادا كند، بر اين اساس انسان خود را شرمگين نزد پروردگار مى بيند، به همين دليل هميشه نياز به استفغار دارد.
نگارنده در باب شرايط استغفار مى نويسد: استغفار شش شرط دارد، كه اين شش شرط در كلام امير مؤمنان(ع) آمده، اگر اين شروط مراعات نشود استغفار محقق نمى شود وى سپس با ذكر اقوال و انظار علماء اخلاق و مفسران بزرگ اين مراحل را كاملاً شرح و بسط داده است.
اما مراحل استغفار عبارت اند از: 1. پشيمانى قلبى 2. اصلاح خرابكارى هاى سابق 3. استغفار واقعى.
استغفار داراى آدابى نيز هست، نخست غسل و وضو كردن، سپس نماز خواندن، مرحله بعد صدقه دادن و انفاق كردن كه از بهترين راه هاى آمرزش است، چهارمين ادب حسن ظن به خدا داشتن و اميد عفو و بخشش او را داشتن، در مرحله پنجم اعتراف نمودن به اين كه جز خدا كسى بخشنده گناهان نيست، ادب ديگر اين كه اين استغفار چون به معنى پوشش و مغفرت مى باشد بهتر است در پنهان و دور از چشم ديگران باشد، و ديگر از آداب تكرار استغفار است، و آخرين سفارش در آداب استغفار اين است كه همان طور كه انسان انتظار عفو الهى را در برابر لغزش ها دارد بايد در مورد ديگران عفو و بخشش را فراموش نكند.
وى در بخش مراتب استغفار عناوينى چون استغفار ملائكه و كيفيت آن، استغفار مؤمنين و محدود آن را توضيح داده است.
فصل سوم رساله درباره آثار و موانع استغفار مى باشد، اين فصل نيز از دو بخش تشكيل شده، بخشى اوّل درباره آثار استغفار و بخش دوم درباره موانع استغفار است.
آثار استغفار نيز به چند دسته تقسيم مى شود: الف ـ آثار دنيوى، از قبيل امنيت، زياد شدن روزى، طولانى شدن عمر، افزايش قوت و نيرو.
ب ـ آثار اخروى، مانند: استجابت دعا، قطع شدن شيطان، تبديل سيئات به