آن بزرگواران به صراحت تصريح كرده اند كه شأن نزول آيه شريفه در حق حضرت على(ع) است، وى سپس براى مدعاى خود به دلائلى از كتب اهل سنت استشهاد كرده، و از هفتاد و شش نفر آنها كه شأن نزول آيه را درباره اميرالمؤمنين(ع) مى دانند ياد كرده است.
فصل پنجم رساله به پاسخ به شبهات پرداخته، در اين فصل هجده شبهه را مطرح و به تك تك آنها پاسخ مى دهد.
شبهه از چيزهايى است كه اگر انسان آن را شناسايى و براى آن جوابى پيدا كند او را از مسير حق منحرف مى سازد، منكرين هر واقعيتى براى اين كه به غرض خود برسند و واقعيتى را انكار كنند ابتدا به سراغ خدشه دار نشان دادن آن حقيقت و واقعيت مى روند، و اين مسير نمى شود مگر وسيله ايجاد كردن شبهه، يكى از واقعيات هم اثبات ولايت حضرت على(ع) به وسيله آيه شريفه ولايت است، كه بعضى معاندان از روى تعصب و يا از روى نادانى انكار حقيقت را كرده و گفته اند اين آيه درباره ولايت حضرت نيست.

3. حق و باطل از نظر قرآن و حديث، محمدرضا احمدى، كارشناسى ارشد الهيات و معارف اسلامى، دانشگاه آزاد اسلامى تهران، استاد راهنما: دكتر سيّد محمّد باقر حجتى، استاد مشاور: دكتر عليرضا فيض، 99 ص، 1372.

نگارنده در اين رساله سيرى اجمالى در طرز تلقى و نگرش انسان به مقوله حق و باطل و تحولات انديشه آدمى در اين باب داشته، و به بررسى ملاك ها و معيارهايى كه از لا به لاى آيات الهى و احاديث اسلامى به دست مى آيد پرداخته است، وى از آن جا كه محور اصلى بخشش قرآن و روايات بوده است، ساير نظريات و احياناً برخى مباحث جبنى را تنها در حدّ زمينه سازى براى طرح مباحث اصلى و محورى استفاده نموده است. با نگاهى به صحنه زندگى و نظام آفرينش درخواهيم يافت كه تمام مفاهيم و نمودهاى هستى را مى توان به دو دسته متمايز تقسيم نمود: زشتى و زيبايى، پليدى و پاكى، خوبى و بدى، سعادت و شقاوت، خوشى و ناخوشى، دروغ و راستى و حق و باطل.