مهم، معيارهاى قرآنى حق و باطل، معيارهايى كه احاديث به دست مى دهند، به بحث در اين باره پرداخته است.
وى معيارهاى حق و باطل در مكاتب مهم را به دو دسته معيارهاى حق و باطل در ديدگاه فلسفى و ديدگاه هاى برخى مكاتب حقوقى و جامعه شناسى تقسيم نموده است، كه هر كدام خود از قسمت ها و قابل بحثى تشكيل شده است، در باب معيارهاى قرآنى حق و باطل نيز بر اين عقيده است كه حق در قرآن ماهيتى است ثابت و پايدار و قابل شناسايى، كه انسان موظف به شناخت آن و به كار بستن معيارها و ملاك هاى آن در تمام شئون زندگى فردى و اجتماعى و مادى و معنوى خويش مى باشد.
وى در باب معيارهاى حق و باطل در احاديث نيز بر اين مطلب اذعان دارد كه از نظر احاديث اسلامى كه از طريق پيامبر اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) به دست ما رسيده است به تبع قرآن كريم، رابطه تنگاتنگى بين علم و معرفت حقيقى و حق و حقيقت به چشم مى خورد، و اين كه حق و باطل را نبايد به وسيله طرفداران آن شناخت، بلكه اسوه ها و الگوهاى حقيقى حق، معيارى متقن براى شناخت حق از باطل مى باشند. در فصل سوم به بيان حق و باطل در جهان هستى پرداخته، در بخش اوّل به استناد آيه 164 سوره بقره و آيه 191 آل عمران به بررسى اساس نظام خلقت پرداخته و طبق آيات شريفه اذعان دارد كه بر سراسر عالم تكوين نظمى دقيق و استوار و بر اساس موازين و معيارهاى حق و تحت عنوان سنن الهى حاكم است و همان گونه كه نظام تكوينى امور عالم بر اساس موازين حق پديد آمده و اداره مى شود، هماهنگ با آن نظام تشريعى نيز براى اقامه و برپايى قسط و عدل تنظيم گرديده است، علاوه بر اينها خداوند متعال از طرق گوناگون اين موازين و معيارها را بيان فرموده و مخلوقات خويش را بر اين مسير هدايت نموده است، به همين ترتيب كه در اين جهان موازين حق بر سراسر گستره هستى حكمفرماست، در جهان آخرت نيز رسيدگى به اعمال بندگان بر اساس معيارها و موازين حق و قسط و عدل خواهد بود.
در بخش دوم اين فصل نيز با توجّه به مطالب بخش قبل به بررسى اين مطلب پرداخته