تحريف از جمله مباحث معركه آراء است كه كم و بيش در محافل علمى مطرح بوده و در گوشه و كنار در مورد آن تحقيقاتى نيز صورت گرفته است، و ضمن آن كه مشتاقان حق جو را با حقيقت قرآن و عظمت آن آشنا مى كند سلاح تبليغاتى دشمنان اسلام را در تفرقه انداختن ميان صفوف متحد مسلمين كه به حبل الله قرآن چنگ زده اند مى گيرد و نغمه شوم تحريف قرآن را در نطفه خفه مى كند، اما آيا قرآن خود پيراسته و مصون از تحريف است؟ آيا قرآن موجود آئينه تمام نماى وحى است؟ يا همچون ساير كتب آسمانى مورد تحريف قرار گرفته و لذا قاطع عذر نيست؟ اينها سؤالاتى است كه در اين تحقيق بدانها پاسخ داده شده است.
نگارنده رساله خود را در يك مقدمه و چهار فصل تنظيم نموده است. در فصل اوّل مباحثى از قبيل تعريف قرآن و نيز اصطلاح تحريف و اقسام آن و تبليغات سوء برخى نسبت به شيعه و تحليل هاى غلط آنان نسبت به نظرات ايشان و نيز ضابطه و معيار تكفير و شناخت ضروريات دين را مطرح كرده است، و نتيجه مى گيرد كه در همه ممالك اسلامى، قرآن ها بدون هيچ اختلافى از نظر سوره ها و آيه ها و كلمه ها چاپ مى شود واحدى در صحت و سقم آن تشكيك نمى كند، و چنانچه در برخى چابهار و يا نسخه هاى خطى، حروف يا كلمه هايى افتاده است، به سهو قلم ناسخ يا اغلاط چاپى مربوط است نه به تحريف قرآن.
در فصل دوم عمده ترى ادله طرفداران تحريف قرآن را بيان و مورد بررسى قرار داده است، در اين فصل مباحثى از قبيل پيروى مسلمين از امم پيشين در تحريف قرآن، جمع قرآن، نسخ تلاوت، مصاحف اميرالمؤمنين(ع)، ابن مسعود و ابى بن كعب و ديگر اصحاب را مورد رسيدگى قرار داده است.
در فصل سوم هم عمده ترين شبهه قائلين تحريف قرآن، روايات موجود در مجامع روايى شيعه و سنى را مورد نقد و بررسى تفصيلى قرار داده است، گرچه اين شبهه نيز قاعدتاً مى بايست به فصل دوم ملحق شود، اما به جهت اهمّيت و گستردگى، نگارنده آن را به صورت فصل جداگانه اى عرضه داشته است.