روايت زنان در منابع حديثى شيعه

؛ مهدى مهريزى

مهم ترين مسأله اى كه مى تواند نقش زنان را در خدمت به حديث و نشر آن روشن سازد، ميزان حضور آنان در سلسله اسناد و نقل احاديث است. براى اين منظور، بررسى دقيق كتب روايى، تاريخى و تفسيرى ضرورى است؛ چنان كه بايد اين بررسى در دو حوزه منابع روايى اهل سنت و شيعى صورت پذيرد. در حوزه روايات اهل سنت اين بررسى ها تا حدودى انجام پذيرفته و كتبى با اين انگيزه تأليف شده است كه مى توان به اين موارد اشاره كرد:
1. جامع مسانيد النساء، إبراهيم محمد الجمل، 2 ج؛ در اين مجموعه دو جلدى 1752 حديث از 28 كتاب حديثى اهل سنت گردآورى شده است.
2. الاحاد والمثانى، ابن ابى عاصم(206 ـ 287ق)؛ 6 ج، در جلد پنجم اين كتاب از ص 354 تا آخر (479) و تمام جلد ششم (494) از شماره 1054 تا 1250 روايات 196 زن راوى را گردآمده است.
3. مسند فاطمة الزهراء، جلال الدين سيوطى (م 911 ق)؛ سيوطى در اين كتاب