قابل ذكر است كه كار آقاى بهبودى گرچه از سيره علمى و فنى دقيقى پيروى مى كند اما در عين حال، از سوى برخى از دانشمندان شيعه با اعتراض هايى روبه رو شد و ايشان نيز به آن اعتراض ها و مخالفت ها پاسخ هايى داده است. ۱
ـ گزيده الكافى ازمحمدباقر بهبودى، تهران، انتشارات علمى و فرهنگى، 1363ش.
ـ منتخب اصول الكافى از يكى از عالمان شيعه (سال 1000ق). ۲
ـ الدرر الكافى و الغرر الشافى المنتخب من اصول الكافى از سيّد محمد بن على حسينى امينى معاصر بافقى يزدى ساكن مشهد كه در 15 شوال 1361ق، از نگارش آن فارغ گرديده است. اين منتخب در موضوع اخلاق، آداب و... است. ۳
ـ الأوليات مما أودعه فى الكافى، گزينش و ترتيب از محمد حسين بن على موحد حججى كه توسط انتشارات خيام در قم به سال 1362ش، چاپ و منتشر گرديده است. ۴
ـ ثلاثيات الكلينى و قرب الاسناد از امين ترمس عاملى، كه توسط مؤسسه فرهنگى دارالحديث، در قم به سال 1417ق، در445 صفحه چاپ و منتشر گرده است.
مؤلف مقدمه اى درسه فصل و 127صفحه براى كتاب نوشته است. وى اصطلاح ثلاثيات نزد شيعه و سنى را در فصل دوم ومشايخ كلينى، مشايخ كلينى، اصحاب امام صادق (ع) و شرح حال كلينى و راويان را در فصل سوم بيان كرده است. و در پايان به شيوه و ترتيب احاديث كتاب و نسخه هاى مورد استفاده خود مى پردازد. ۵
ـ درخشان پرتوى از اصول الكافى از محمد حسينى همدانى نجفى، گزيده و ترجمه اى از اصول الكافى است كه توسط خود ايشان در قم به سال 1363ش، چاپ و منتشر گرديده است. مجلد پنجم كتاب در سال 1369ش، چاپ شده است. ۶
1.ر. ك: «در عرصه روايت ودرايت حديث»، محمدباقر بهبودى، نشريه كيهان فرهنگى، سال سوم، ۱۳۶۳ش، ۷ ـ ۱۱؛ نيز پژوهشى در تاريخ حديث شيعه، مجيد معارف، ص۴۴۸.
2.الذريعة، ج ۲۲، ص ۳۷۴، ش ۷۵۰۹.،
3.همان، ج ۸، ص۱۳۲، ش ۴۸۸.
4.كتابشناسى ملى ايران، نيمه دوم ۱۳۶۴، ص ۳۳.
5.فصلنامه علوم حديث، ش۶، ص۳۰۰.
6.كتابشناسى ملى ايران، نيمه دوم ۱۳۷۰ش.
