مى گويد: «در نام كتاب تصحيف صورت گرفته است و ارشاد ذهن النبيه صحيح است». ۱
ـ شرح من لايحضره الفقيه ازمحمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادى (م1166ق). ۲
ـ معراج النبيه الى من لايحضره الفقيه از يوسف بن احمد بحرانى (م1186ق) كه نا تمام است. ۳
ـ شرح مشيخة الفقيه از محمد حسين بن على اصغر قاضى طباطبايى حسنى تبريزى (م1293ق). ۴
ـ معين النبيه فى رجال من لايحضره الفقيه از ياسين بن صلاح الدين بحرانى (م بعد از 1145ق). وى مشيخه من لايحضره الفقيه را تنظيم كرده و حالات راويان را گرد آورده و چهارده مقدمه در قواعد درايه و علم حديث و دو مطلب در مشايخ و راويان طرق شيخ طوسى بدان افزوده است. ۵
ـ تنبيهات النبيه فى شرح من لايحضره الفقيه از محمد على بن قاسم آل كشكول. در چند مجلد تدوين يافته است و شيخ آقا بزرگ تهرانى مى گويد: «مجلد نهم آن را كه شرح كتاب زكات است در كتابخانه سيّد محمد على هبة الدين شهرستانى ديدم». ۶
ـ مسلك الفطن النبيه فى احوال رجال من لايحضره الفقيه از سيّد محمد بن هاشم هندى نجفى(م1323ق). ۷
ـ خيرالرجال از بهاءالدين محمد بن ملا على شريف لاهيجى در بيان احوال رجال مذكور در اسانيد من لا يحضره الفقيه در يك مجلد بزرگ. ۸
1.الذريعة، ج ۱۴، ص۹۴.
2.الذريعة، ج ۱، ص۵۱۴،ص ۴۳۷ و ج ۱۳، ص۱، ش۸۲؛ أعيان الشيعة، ج ۸، ص۵۳.
3.همان، ج ۱۴، ص ۹۴، ش۴۵.
4.همان، ج ۱۴، ص۶۷؛ مطف، ج ۱۳، ص ۵۷۴.
5.فهرست نسخه هاى خطى كتابخانه آيه اللّه مرعشى، ج ۷، ص ۱۳۳، ش ۲۵۵۰؛ الذريعة، ج ۲۱، ص ۲۸۷، ش ۵۱۰۱ و ج ۱۰، ص ۱۵۹.
6.الذريعة، ج ۴، ص ۴۵۳، ش ۲۰۱۸.
7.همان، ج ۲۱، ص ۲۳، ش ۳۷۶۲.
8.همان، ج ۷، ص ۲۸۲، ش ۱۳۸۸.
