۹۶۱.امام على عليه السلام :دنيا، اَجَل ها را نزديك ، آرزوها را دور و دراز، مردان را نابود ، و احوال (اوضاع) را دگرگون مى كند. هر كه با دنيا در افتد ، دنيا بر او چيره مى گردد، هر كه با آن پنجه در افكند ، دنيا به خاكش مى افكند، هركه از دنيا نافرمانى كند ، دنيا از او فرمان مى برد، و هر كه دنيا را وا نهد ، دنيا خود به سراغش مى آيد.
۹۶۲.امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ :هر چيزى ، هر گاه به خشمش آورى ، از تو نافرمانى مى كند ، بجز دنيا كه هر گاه به خشمش آورى ، از تو فرمان مى برد.
۹۶۳.امام على عليه السلام :هر كه از دنيا دورى كند ، دنيا با زبونى نزد او مى آيد.
۹۶۴.امام على عليه السلام :هر كه از دنيا روى گرداند ، دنيا نزد او مى آيد.
۹۶۵.امام على عليه السلام :هر كه از دنيا دست بشويد ، دنيا به رغم ميل خود نزد او مى آيد .
۹۶۶.امام على عليه السلام :هر كه از طلب دنيا فرو نشيند ، دنيا پيش رويش قامت مى افرازد.
۹۶۷.امام على عليه السلام :تو اگر به دنيا پشت كنى ، دنيا به تو رو مى كند.
ج ـ سازگارى دنيا
۹۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چون خداوند دنيا را آفريد ، فرمانش داد كه از او اطاعت كند و دنيا از خداوندگارش اطاعت كرد. پس به دنيا فرمود: «با آن كه تو را مى جويد ، ناسازگارى كن، و با آن كه با تو ناسازگارى مى كند ، سازگار باش».
پس، دنيا بر اين دستورى است كه خدا به او داد و خداوند ، آن را بر همين سرشت.
