۱۰۳۸.امام على عليه السلام :اولياى خدا كسانى هستند كه به باطن دنيا نگريستند ، آن گاه كه مردم ظاهر آن را ديدند، و به آينده دنيا پرداختند ، آن گاه كه مردم به اكنونِ آن سرگرم شدند. از اين رو، از دنيا آنچه را كه ترسيدند آنان را بميراند ، ميراندند، و آنچه را كه دانستند به زودى تركشان خواهد كرد ، ترك گفتند، و آنچه را ديگران بسيار [و ارزشمند [شمردند ، اندك [و بى ارزش] شمردند، و دستيابى شان به دنيا را از دست دادن [آخرت [دانستند . با آنچه مردمْ آشتى كردند ، دشمنى ورزيدند، و با آنچه مردمْ دشمنى كردند ، آشتى نمودند . قرآن ، به واسطه آنان دانسته شده است و آنان ، به قرآنْ دانايند . قرآن به وسيله آنان برپاست و آنان به قرآن برپايند. بالاتر از آنچه بدان اميد دارند ، چيزى را شايسته اميدوارى نمى بينند، و بالاتر از آنچه از آن مى ترسند ، چيزى را سزاوار ترس نمى دانند.
۱۰۳۹.أعلام الدين ـ به نقل از اَنَس ـ :گفتند : اى پيامبر خدا! آن اولياى خدا كه هيچ بيم و اندوهى به آنان راه ندارد ، ۱ چه كسانى هستند؟
فرمود: «كسانى كه وقتى مردمْ ظاهر دنيا را ديدند ، آنها باطنش را ديدند. از اين رو، وقتى مردم به اكنونِ دنيا اهتمام ورزيدند ، آنها به آينده اش اهتمام نمودند. پس، از دنيا آنچه را كه ترسيدند آنان را بميراند ، ميراندند، و آنچه را كه دانستند به زودى تركشان خواهد كرد ، ترك گفتند . در نتيجه، هيچ چيزِ دنيا خود را به آنان عرضه نكرد ، مگر اين كه دست رد به سينه آن زدند، و هيچ رفعتى از دنيا در صدد فريب آنان بر نيامد ، مگر اين كه آن را پَست شمردند.
دنيا در نزد آنان كهنه شده است و آن را نو نمى كنند، و در ميانشان خراب گشته است و آبادش نمى كنند، و در سينه هايشان مرده است و زنده اش نمى كنند؛ بلكه ويرانش مى كنند و با آن ، آخرتشان را مى سازند، و آن را مى فروشند و با آن ، چيزى مى خرند كه برايشان مى ماند.
اهل دنيا را ديدند كه بر خاك در افتاده اند و انواع كيفرها[ى الهى] را چشيده اند. از اين رو، امنيّت را جز در آنچه اميد بدان دارند (بهشت) ، و ترس را جز در آنچه مى يابند (دوزخ) ، نمى بينند».
۱۰۴۰.امام صادق عليه السلام :در مناجات [خدا با] موسى عليه السلام است كه : «اى موسى! بندگانِ نيك
من ، به اندازه دانششان (معرفتشان) به دنيا زهد ورزيدند، و ديگر مردمان ، به اندازه نادانى شان به آن راغب گشتند. و هيچ كس نيست كه دنيا را بزرگ شمارد و چشمش در آن ، روشن گردد؛ و هيچ كس [ نيست كه ] آن را خُرد نشمرد ، مگر اين كه بِدان بهره مند مى شود».