۱۰۹۲.امام على عليه السلام :مبادا يكى از شما براى آنچه از دنيا به او نرسيده است ، مانند كنيزان ، زار بزند!

۱۰۹۳.امام على عليه السلام ـ در نامه اش به ابن عبّاس ـ :آنچه را از دنيا از دستت رفته است ، رها كن و زياد برايش غم مخور.

۱۰۹۴.امام على عليه السلام :هر وقت چيزى از دنيا را از دست دادى ، در واقع ، غنيمتى است [ كه آن را به دست آورده اى ].

۱۰۹۵.امام على عليه السلام ـ در نامه اش به عبد اللّه ابن عبّاس ، و عبد اللّه مى گفت:«بعد از سخن پيامبر خدا ، از هيچ سخنى به اندازه اين سخن ، بهره نبردم» ـ : امّا بعد؛ آدمى گاه ، از رسيدن به چيزى شادمان مى شود كه حتماً به او مى رسيده است، و از نرسيدن به چيزى ناراحت مى شود كه هرگز به آن دست نمى يافت. پس، شادمانى تو ، بايد براى رسيدن به چيزى باشد كه به آخرتت مربوط مى شود، و اندوهت نيز بايد براى از دست دادن چيزى از آخرتت باشد. براى آنچه از دنيايت به دست آورده اى ، زياد شاد مشو، و براى آنچه از آن از دست داده اى ، ناراحتى و بى تابى مكن؛ بلكه بايد غمت ، براى پس از مرگ باشد.

۱۰۹۶.امام على عليه السلام ـ در نامه اش به ابن عبّاس ، به روايتى ديگر ـ :امّا بعد؛ آدمى از رسيدن به چيزى شاد مى شود كه برايش از دست رفتنى نيست ، و براى [نداشتن [چيزى غم مى خورد كه هرگز به آن نمى رسد. پس، نبايد بهترين چيز در نزد تو از دنيايت ، رسيدن به لذّتى و يا گرفتن انتقامى باشد؛ بلكه بايد خاموش ساختن باطلى و يا زنده ساختن حقّى باشد . و بايد خوش حالى ات براى چيزى باشد كه [براى فردايت [پيش فرستاده اى، و افسوست به خاطر چيزى باشد كه به جا گذاشته اى تا ديگرى بهره مند گردد [ و تو حسابش را پس بدهى ]، و غمت براى پس از مرگ باشد.

۱۰۹۲.عنه عليه السلام :لا يَحِنَّنَّ أحَدُكُم حَنينَ الأَمَةِ عَلى ما زُوِيَ عَنهُ مِنَ الدُّنيا . ^۱

۱۰۹۳.عنه عليه السلام ـ مِن كِتابٍ لَهُ إلَى ابنِ عَبّاس ـ :دَع ما فاتَكَ مِنَ الدُّنيا فَلا تُكثِر عَلَيهِ حَزَنا . ^۲

۱۰۹۴.عنه عليه السلام :كُلَّما فاتَكَ مِنَ الدُّنيا شَيءٌ فَهُوَ غَنيمَةٌ . ^۳

۱۰۹۵.عنه عليه السلام ـ مِن كِتابٍ لَهُ إلَى ابنِ عَبّاسٍ ، وكانَ عَبدُ اللّهِ يَقولُ :«مَا انتَفَعتُ بِكَلامٍ بَعدَ كَلامِ رَسولِ اللّه صلى الله عليه و آله كَانتِفاعي بِهذَا الكَلامِ» ـ : أمّا بَعدُ ، فَإِنَّ المَرءَ قَد يَسُرُّهُ دَرَكُ ما لَم يَكُن لِيَفوتَهُ ، ويَسوؤُهُ فَوتُ ما لَم يَكُن لِيُدرِكَهُ ، فَليَكُن سُرورُكَ بِما نِلتَ مِن آخِرَتِكَ ، وَليَكُن أسَفُكَ عَلى ما فاتَكَ مِنها . وما نِلتَ مِن دُنياكَ فَلا تُكثِر بِهِ فَرَحا ، وما فاتَكَ مِنها فَلا تَأسَ عَلَيهِ جَزَعا ، وَليَكُن هَمُّكَ فيما بَعدَ المَوتِ . ^۴

۱۰۹۶.عنه عليه السلام ـ مِن كِتابٍ لَهُ إلَى ابنِ عَبّاس بِرِوايَةٍ اُخرى ـ :أمّا بَعدُ ، فَإِنَّ المَرءَ لَيَفرَحُ بِالشَّيءِ الَّذي لَم يَكُن لِيَفوتَهُ ، ويَحزَنُ عَلَى الشَّيءِ الَّذي لَم يَكُن لِيُصيبَهُ ، فَلا يَكُن أفضَلُ ما نِلتَ في نَفسِكَ مِن دُنياكَ بُلوغَ لَذَّةٍ أو شِفاءَ غَيظٍ ، ولكِن إطفاءَ باطِلٍ أو إحياءَ حَقٍّ ، وَليَكُن سُرورُكَ بِما قَدَّمتَ ، وأسَفُكَ عَلى ما خَلَّفتَ ، وهَمُّكَ فيما بَعدَ المَوتِ . ^۵