۱۲۶۸.امام على عليه السلام :از دنيايت براى آخرتت سهمى قرار بده.

۱۲۶۹.امام على عليه السلام :خوشا به حال كسى كه موفّق به طاعت خداوند شود و اخلاقش نيكو گردد و كار آخرتش را پاس بدارد!

۱۲۷۰.امام على عليه السلام :برترينِ مردم در نزد خداوند ، كسى است كه خِرَدش را زنده گرداند و شهوتش را بميراند و براى اصلاح آخرتش ، خود را به زحمت اندازد.

۱۲۷۱.امام على عليه السلام :با بدنت در دنيا باش و با قلبت در آخرت.

۱۲۷۲.امام على عليه السلام ـ در گفتارهاى كوتاه منسوب به ايشان ـ :آنچه حقيقتا سزاوار نام سعادت است ، سعادت آخرت است و آن ، چهار نوع است : ماندگارى اى كه فنا ندارد ، علمى كه با جهل همراه نيست ، قدرتى كه با عجز همراه نيست ، و توانگرى اى كه با فقر همراه نيست.

۱۲۷۳.امام زين العابدين عليه السلام ـ روزى ، خطاب به يارانش ـ :برادرانم! من شما را به سراى آخرت سفارش مى كنم . و به سراى دنيا سفارشتان نمى كنم ؛ زيرا كه شما [خود به خود [به دنيا حريص هستيد و به آن پايبنديد .

۱۲۷۴.امام صادق عليه السلام ـ در وصيّتش به پسر جندب ـ :اى پسر جندب ، همه خوبى ، فرا روى توست و همه بدى نيز فراروىِ توست و تو خوب و بد را جز پس از آخرت نمى بينى ؛ زيرا كه خداوند تمام خوب را در بهشت ، و تمام بد را در جهنّم قرار داد ؛ چرا كه اين دو ، ماندگارند.

ر . ك : ج1 ص57 (شناخت دنيا / دنيا براى غير دنيا آفريده شده است) .

۱۲۶۸.عنه عليه السلام :اِجعَل لاِآخِرَتِكَ مِن دُنياكَ نَصيبا. ^۱

۱۲۶۹.عنه عليه السلام :طوبى لِمَن وُفِّقَ لِطاعَتِهِ ، وحَسُنَت خَليقَتُهُ ، وأحرَزَ أمرَ آخِرَتِهِ . ^۲

۱۲۷۰.عنه عليه السلام :إنَّ أفضَلَ النّاسِ عِندَ اللّهِ مَن أحيا عَقلَهُ ، وأماتَ شَهوَتَهُ ، وأتعَبَ نَفسَهُ لِصَلاحِ آخِرَتِهِ. ^۳

۱۲۷۱.عنه عليه السلام :كُن فِي الدُّنيا بِبَدَنِكَ ، وفِي الآخِرَةِ بِقَلبِكَ. ^۴

۱۲۷۲.عنه عليه السلام ـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ :الَّذي يَستَحِقُّ اسمَ السَّعادَةِ عَلَى الحَقيقَةِ سَعادَةُ الآخِرَةِ ، وهِيَ أربَعَةُ أنواعٍ : بَقاءٌ بِلا فَناءٍ ، وعِلمٌ بِلا جَهلٍ ، وقُدرَةٌ بِلا عَجزٍ ، وغِنىً بِلا فَقرٍ. ^۵

۱۲۷۳.الإمام زين العابدين عليه السلام ـ مُخاطِبا أصحابَهُ يَوما ـ :إخواني ، اُوصيكُم بِدارِ الآخِرَةِ ، ولا اُوصيكُم بِدارِ الدُّنيا؛ فَإِنَّكُم عَلَيها حَريصونَ وبِها مُتَمَسِّكونَ. ^۶

۱۲۷۴.الإمام الصادق عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لابنِ جُندَبٍ ـ :يَا بنَ جُندَبٍ ، الخَيرُ كُلُّهُ أمامَكَ ، وإنَّ الشَّرَّ كُلَّهُ أمامَكَ ، ولَن تَرَى الخَيرَ وَالشَّرَّ إلاّ بَعدَ الآخِرَةِ؛ لاِءنَّ اللّهَ ـ جَلَّ وعَزَّ ـ جَعَلَ الخَيرَ كُلَّهُ فِي الجَنَّةِ ، وَالشَّرَّ كُلَّهُ فِي النّارِ ؛ لاِءَنـَّهُما الباقِيانِ . ^۷

راجع : ج1 ص56 (معرفة الدنيا / خلقت لغيرها) .