۱۲۸۷.امام على عليه السلام :نشانه كسى كه خواهان پاداش آخرت است ، زُهدورزىِ او به زرق و برق اين دنياى گذراست . بدانيد كه زهدِ زهدورزِ به اين دنيا ، چيزى از آنچه خداوند در دنيا قسمت او كرده است ، نمى كاهد ، هرچند به آن بى ميل باشد ، و آزمندىِ شخص آزمندِ به زرق و برق زندگى دنيايى ، چيزى در آن ، [افزون بر آنچه خداوند در دنيا قسمت او كرده است ،] بر او نمى افزايد ، هرچند حرص بورزد . زيان ديده ، كسى است كه از بهره آخرتش محروم گردد.

۱۲۸۸.امام على عليه السلام :همانا آخرت را اهلى است كه جان هايشان از فخرفروشى به اهل دنيا باز ايستاده است . [آنان،] نه درباره دنيا به رقابت برمى خيزند ، نه به لذّت ها و خوشى هاى آن شادمان مى شوند ، و نه از ناخوشى هاى آن اندوهگين مى گردند .

۱۲۸۹.امام على عليه السلام ـ در حديث معراج ـ :خداى متعال فرمود : « ... اى احمد! همانا اهل خير و اهل آخرت ، كم رو و پُرحيايند ، حماقتشان اندك و سودشان بسيار است ، كمتر نيرنگ مى زنند ، مردم از آنان در آسايش اند ، نفْس هايشان از آنان در رنج است ، گفتارشان سنجيده است ، محاسبه نفْس مى كنند و بر آن خُرده مى گيرند ، چشمانشان مى خوابد و دل هايشان نمى خوابد ، ديدگانشان گريان است و دل هايشان به ياد خداست ، آن گاه كه مردم از غافلان نوشته مى شوند ، آنان از ذاكرانْ قلمداد مى شوند ، در آغاز هر نعمتى حمد مى گويند و در آخرش شكر به جا مى آورند ، دعاى آنان به درگاه خداوند ، بالا مى رود و سخنشان [به نزد او] شنيده مى شود ، فرشتگان به آنان شاد مى شوند و دعايشان در آن سوى حجاب ها ^۱ مى گردد ، پروردگار دوست دارد كه
سخنشان را بشنود ـ چنان كه مادرْ فرزند را دوست مى دارد ـ ، چشم بر هم زدنى از او باز نمى مانند ، علاقه اى به پرخورى و پرگويى و جامه زياد ندارند ، مردم در نظر آنان مردگان اند و خداوند در نظرشان زنده و كريم است ، پشت كنندگان را از روى كَرَم فرا مى خوانند و روى آورندگان را مهربانى مى افزايند ، و دنيا و آخرت در نزد آنان ، يكى شده است.

۱۲۸۷.الإمام عليّ عليه السلام :إنَّ عَلامَةَ الرّاغِبِ في ثَوابِ الآخِرَةِ ، زُهدُهُ في عاجِلِ زَهرَةِ الدُّنيا، أما إنَّ زُهدَ الزّاهِدِ في هذِهِ الدُّنيا لا يَنقُصُهُ مِمّا قَسَمَ اللّهُ لَهُ فيها وإن زَهِدَ، وإنَّ حِرصَ الحَريصِ عَلى عاجِلِ زَهرَةِ الحَياةِ الدُّنيا لا يَزيدُهُ فيها وإن حَرَصَ، فَالمَغبونُ مَن حُرِمَ حَظَّهُ مِنَ الآخِرَةِ . ^۱

۱۲۸۸.عنه عليه السلام :إنَّ الآخِرَةَ لَها أهلٌ ظَلِفَت ^۲ أنفُسُهُم عَن مُفاخَرَةِ أهلِ الدُّنيا ؛ لا يَتَنافَسونَ فِي الدُّنيا ، ولا يَفرَحونَ بِغَضارَتِها ^۳ ، ولا يَحزَنونَ لِبُؤسِها. ^۴

۱۲۸۹.عنه عليه السلام ـ في ذِكرِ حَديثِ مِعراجِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ـ :قالَ اللّهُ تَعالى ... يا أحمَدُ ، إنَّ أهلَ الخَيرِ وأهلَ الآخِرَةِ رَقيقَةٌ وُجوهُهُم ، كَثيرٌ حَياؤُهُم ، قَليلٌ حُمقُهُم ، كَثيرٌ نَفعُهُم ، قَليلٌ مَكرُهُمُ ، النّاسُ مِنهُم في راحَةٍ ، أنفُسُهُم مِنهُم في تَعَبٍ ، كَلامُهُم مَوزونٌ ، مُحاسِبينَ لاِءَنفُسِهِم مُتَعَيِّبينَ ^۵ لَها ، تَنامُ أعيُنُهُم ولا تَنامُ قُلوبُهُم ، أعيُنُهم باكِيَةٌ
وقُلوبُهُم ذاكِرَةٌ ، إذا كُتِبَ النّاسُ مِنَ الغافِلينَ كُتِبوا مِنَ الذّاكِرينَ ، في أوَّلِ النِّعمَةِ يَحمَدونَ وفي آخِرِها يَشكُرونَ ، دُعاؤُهُم عِندَ اللّهِ مَرفوعٌ وكَلامُهُم مَسموعٌ ، تَفرَحُ بِهِمُ المَلائِكَةُ ويَدورُ دُعاؤُهُم تَحتَ الحُجُبِ ، يُحِبُّ الرَّبُّ أن يَسمَعَ كَلامَهُم كَما تُحِبُّ الوالِدَةُ الوَلَدَ ولا يُشغَلونَ عَنهُ طَرفَةَ عَينٍ ، ولا يُريدونَ كَثرَةَ الطَّعامِ ولا كَثرَةَ الكَلامِ ولا كَثرَةَ اللِّباسِ ، النّاسُ عِندَهُم مَوتى وَاللّهُ عِندَهُم حَيٌّ كَريمٌ ، يَدعونَ المُدبِرينَ كَرَما ويَزيدونَ المُقبِلينَ تَلَطُّفا ، قَد صارَتِ الدُّنيا وَالآخِرَةُ عِندَهُم واحِدَةً . ^۶