۱۲۹۰.امام على عليه السلام ـ در حديث معراج ـ :خداوند فرمود : « ... اى احمد! همانا اهل آخرت ، از آن هنگام كه پروردگارشان را شناختند ، غذايى خوش از گلويشان پايين نرفت و از آن هنگام كه گناهانشان را شناختند ، هيچ مصيبتى آنان را به خود مشغول نساخت . بر گناهان خويش مى گريند ، نفْس هايشان را به رنج مى افكنند و آنها را آسوده نمى گذارند . آسايش اهل بهشت ، در مردن است و آخرت ، آسايشگاه عبادت پيشگان است . مونس آنان ، اشك هايشان است كه بر گونه هايشان سرازير مى شود ، و همنشينى آنان ، با فرشتگانى است كه در راست و چپ آنان قرار گرفته اند، و راز و نيازشان با خداوند شكوهمندى است كه بر فراز عرشِ خويش است» .

۱۲۹۱.امام باقر عليه السلام :فرزندان آخرت ، آنان اند كه ايمان دارند و عمل مى كنند و زُهدپيشه اند ، [و] اهل دانش و فقه اند و مرد انديشه و عبرت آموزى و آزمون اند و از ياد خدا خسته نمى شوند .

۱۲۹۲.الكافى ـ به نقل از على بن عيسى ، كه سند آن را به معصوم رسانده است ـ :خداوند متعال با موسى عليه السلام به نجوا سخن گفت و در نجوايش به او فرمود : « ... اى موسى! فرزندان دنيا و اهل آن ، مايه فتنه (فريب و گم راهىِ) يكديگرند و هر يك ، آنچه را كه [از دنيا [دارد ، در نظرش زيبا جلوه مى كند ؛ ولى مؤمن ، كسى است كه آخرت در نظرش آراسته و زيبا گرديده است و پيوسته به آن مى نگرد ، بى آن كه از توجّه به آن خسته شود . عشق به آخرت ،
ميان او و لذّت زندگى مانع گشته و او را در سحرگاهان به تكاپو [و عبادت [كشانده است ، همانند سوارى كه به سوى مقصدش مى راند و شبش را به اندوه و روزش را به غمناكى سپرى مى كند . خوشا به حال او ، كه اگر پرده كنار برود ، چه شادمانى ها كه خواهد ديد!» .

۱۲۹۰.عنه عليه السلام ـ أيضا ـ :قالَ اللّهُ : . . . يا أحمَدُ ، إنَّ أهلَ الآخِرَةِ لا يَهنَؤُهُمُ الطَّعامُ مُنذُ عَرَفوا رَبَّهُم ، ولايَشغَلُهُم مُصيبَةٌ مُنذُ عَرَفوا سَيِّئاتِهِم ، يَبكونَ عَلى خَطاياهُم ، يُتعِبونَ أنفُسَهُم ولا يُريحونَها ، وإنَّ راحَةَ أهلِ الجَنَّةِ فِي المَوتِ ، وَالآخِرَةُ مُستَراحُ العابِدينَ ، مُؤنِسُهُم دُموعُهُمُ الَّتي تَفيضُ عَلى خُدودِهِم ، وجُلوسُهُم مَعَ المَلائِكَةِ الَّذينَ عَن أيمانِهِم وعَن شَمائِلِهِم ، ومُناجاتُهُم مَعَ الجَليلِ الَّذي فَوقَ عَرشِهِ. ^۱

۱۲۹۱.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ أبناءَ الآخِرَةِ هُمُ المُؤمِنونَ العامِلونَ الزّاهِدونَ ، أهلُ العِلمِ وَالفِقهِ ، وأهلُ فِكرَةٍ وَاعتِبارٍ وَاختِبارٍ ، لا يَمَلّونَ مِن ذِكرِ اللّهِ. ^۲

۱۲۹۲.الكافي عن عليّ بن عيسى رفعه :إنَّ موسى عليه السلام ناجاهُ اللّهُ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ فَقالَ لَهُ في مُناجاتِهِ : . . . ياموسى ، أبناءُ الدُّنيا وأهلُها فِتَنٌ بَعضُهُم لِبَعضٍ ، فَكُلٌّ مُزَيَّنٌ لَهُ ما هُوَ فيهِ ، وَالمُؤمِنُ مَن زُيِّنَت لَهُ الآخِرَةُ فَهُوَ يَنظُرُ إلَيها ما يَفتُرُ ^۳ ، قَد حالَت
شَهوَتُها بَينَهُ وبَينَ لَذَّةِ العَيشِ فَأدلَجَتهُ ^۴ بِالأَسحارِ ، كَفِعلِ الرّاكِبِ السّائِقِ إلى غايَتِهِ يَظَلُّ كَئيبا ويُمسي حَزينا ، فَطوبى لَهُ لَو قَد كُشِفَ الغِطاءُ ماذا يُعايِنُ مِنَ السُّرورِ؟! ^۵