۱۴۳۱.امام على عليه السلام :فزونى دنيا ، آخرت را تباه مى كند.

۱۴۳۲.امام على عليه السلام :كسى كه به دنيا رضايت بدهد ، آخرت از دستش مى رود.

۱۴۳۳.امام على عليه السلام :كسى كه دنيا مقصود او باشد ، به آخرت دست نمى يابد.

۱۴۳۴.امام على عليه السلام :آنچه بر دنيا بيفزايد ، از آخرت مى كاهد .

۱۴۳۵.امام على عليه السلام :شيرينى دنيا ، موجب تلخى آخرت و بدىِ عاقبت مى شود.

ر . ك: ج1 ص415 (تباهى جان / هلاكت)

و 450 (زيان هاى دنيادوستى / بدى فرجام)

و 453 (زيان هاى دنيادوستى / عذاب دوزخ) .

۱۴۳۱.الإمام عليّ عليه السلام :زِيادَةُ الدُّنيا تُفسِدُ الآخِرَةَ. ^۱

۱۴۳۲.عنه عليه السلام :مَن رَضِيَ بِالدُّنيا فاتَتهُ الآخِرَةُ. ^۲

۱۴۳۳.عنه عليه السلام :ما ظَفِرَ بِالآخِرَةِ مَن كانَتِ الدُّنيا مَطلَبَهُ. ^۳

۱۴۳۴.عنه عليه السلام :ما زادَ فِي الدُّنيا نَقَصَ فِي الآخِرَةِ. ^۴

۱۴۳۵.عنه عليه السلام :حَلاوَةُ الدُّنيا توجِبُ مَرارَةَ الآخِرَةِ وسوءَ العُقبى. ^۵

راجع : ج1 ص414 (فساد النفس / الهلاك)

و 450 (مضارّ حبّ الدنيا / سوء العاقبة)

و 452 (مضارّ حبّ الدنيا / عذاب جهنّم).