و آنها ميخ هاى زمين اويند ، وحدت و يكپارچگى جامعه وابسته به رهبرى آنهاست ، در علم خدا پاك و ستوده اند، و پيش از آفرينش، آنها را برگزيده ، در حالى كه شبح هايى در طرف راست عرش بودند . ^۱

قتاده ، پس از تمام شدن سخنان امام ، مدّتى طولانى سكوت كرد و سپس گفت : به خدا سوگند ، من در برابر فقهاى بزرگ و حتى دانشمندان بزرگى مانند ابن عباس نشسته ام؛ ولى در هيچ مجلسى مانند اين مجلس احساس اضطراب نكرده ام .

۰.امام عليه السلام :مى دانى كجايى و در برابر كه ؟ اكنون تو در برابر خانه هايى هستى كه خداوند فرمان داده آنها را گرامى بدارند و هر بامداد و پسين ، در آنها ياد او كنند . ^۲

قتاده : به خدا راست گفتى. خدا مرا فداى تو كند! به خدا سوگند ، مقصود از آن خانه ها [ كه در آيه ذكر شده ، ]ساختمان هاى معمولى اى كه از سنگ و گل بنا مى شوند ، نيست. خوردن پنير به عقيده شما از نظر شرعى چطور است ؟

۰.امام عليه السلاملبخندى زد و فرمود : مسائل مشكلى را كه براى پرسش

آن سؤال ها را دارى ؟
گفت : آرى .
گفتم : در اين صورت ، ديگر چه نيازى به او دارى ؟
گفت : شما مردم كوفه آدم هاى پرحرفى هستيد. خواهشمندم هر وقت او را ديدى ، مرا خبر كن .
در حال گفتن اين سخن بود كه امام در ميان جمعى از مردم خراسان و ديگران ، وارد مسجد شد. امام نشست و مردم اطرافش را گرفتند و مسائل مربوط به حج را از او مى پرسيدند .
آن مرد نيز به آنها پيوست و در آن حلقه نزديك امام نشست .
من نزديك تر رفتم تا بهتر گفتگوى آنها را بشنوم. پس از اين كه امام پاسخ مسائل آن جمعيت را فرمود و آنها رفتند، امام عليه السلام نگاهى به مرد تازه وارد كرد و فرمود : شما كه هستيد ؟
مرد : نام من قتاده فرزند دعامه است ^۱ و اهل بصره ام .

۰.امام عليه السلام :فقيه بصره ، تو هستى ؟

قتاده : آرى .

۰.امام عليه السلام :واى بر تو ، اى دانشمند گمراه، و آگاه بى مسئوليت! خداوند كسانى را آفريده و آنها را حجّت بر آفريده هاى خود قرار داده