پايين ترين آنها را نيز اداره مى نمايد، و در همان آنى كه به اوّلين آفريده رسيدگى مى نمايد ، به آخرين آفريده ها نيز رسيدگى مى كند، بدون اين كه در اداره كردن جهان هستى با اين عظمت ، دچار رنج و زحمت گردد، يا اين كه نياز به خرج و مشورت داشته باشد و يا احساس خستگى كند .
و اگر مقصودت از نزديكى به خدا ، نزديكى معنوى (تقرّب) است ، هر كس ، چه انسان و چه فرشته ، كه قوانين خدا بيشتر را به كار بندد ، مقرّب تر و به خدا نزديك تر است .

ابوقره : اعتراف مى كنى كه خدا بر چيزى حمل شده است ؟

۰.امام عليه السلام :نه؛ چون هر چيزى كه قابل حمل است، نياز به حمل كننده دارد و امكان ندارد كه خداوند ، نيازمند باشد.

ابوقره : پس شما اين روايت را تكذيب مى كنى كه مى گويد : « نشانه خشم خدا ، اين است كه فرشتگانى كه عرش را حمل مى كنند ، سنگينى او را بر دوش خود احساس مى كنند و به سجده مى افتند، و پس از بر طرف شدن خشم خدا، عرش سبك مى شود و آنها به جايگاه خود باز مى گردند» ؟

۰.امام عليه السلام :آيا خداوند ، از وقتى كه شيطان را طرد كرده تا امروز و تا قيامت ، نسبت به او و دوستانش ، خشمگين است ، يا از آنها راضى است ؟

ابوقره : خشمگين است .

آسمان ، خداست و در زمين ، خداست. او كسى است كه شما را در رحِم مادران ، صورت بندى مى كند. او با شماست ، هر جا كه باشيد .

ابوقره : اگر خداوند همه جا هست ، پس چرا شما به هنگام دعا دست ها را به طرف آسمان ، بلند مى كنيد ؟

۰.امام عليه السلام :خداوند بر اساس حكمت خويش ، عبادت هاى مختلفى را از آفريده هاى خود خواسته است : بعضى از عبادات در رابطه با گفتار، بعضى مربوط به كردار، و بعضى از عبادات ، توجّه نمودن به نقطه خاصى است . مثلاً يكى از عبادات ، اين است كه خداوند از مردم خواسته كه هنگام نمازگزاردن ، به طرف كعبه بايستند و همچنين حج و عمره را دستور داده به آن سو انجام دهند .
يكى از انواع عبادات هم دعاست . خداوند از آفريده هاى خود خواسته است كه به هنگام دعا، براى فروتنى و اظهار كوچكى در برابراو و به عنوان نشانه پرستش، دست هاى خود را باز كنند و به سوى آسمان بالا ببرند .

ابوقره : آيا فرشتگان به خدا نزديك ترند ، يا اهل زمين ؟

۰.امام عليه السلام :اگر مقصود تو از نزديكى، نزديكى اى است كه با وجب و ذرع سنجيده مى شود ، اين نوع نزديكى به خداوند ، قابل تصوّر نيست و همه چيزها به طور كلّى فعل او هستند و رسيدگى خداوند به تدبير بعضى از چيزها ، او را از اداره كردن بعضى ديگر مشغول نمى كند. خداوند ، در همان حالى كه بالاترين مخلوقات را اداره مى كند،